Daha önce bir yazımda, adam gibi adam nasıl olur onu anlatmaya çalışmıştım, Dr. Yaşar Gürsoy’dan bahsederek.
İfade gücüm böyle nadir insanları tasvir etmeye yeterli mi, bilemiyorum. Ne mutlu ki, yaşadığım bunca yıl içinde ben üç tanesini tanıma imkanı buldum. İkincisi tabii ki babam. Doktor Şahap İmer. O aziz insanın portresini çizmek için şimdilik kendimi yetersiz buluyorum. Belki ileriki bir zamanda.
Üçüncü kişi, sağlığında Kitapçı Mehmet bey diye tanınan merhum Mehmet Özgürel. Emekli edebiyat öğretmeni. Dr. Yaşar’ın değişik bir versiyonu.
Her yerleşim yerinde bilge dendiğinde akla gelen insanlar vardır. O sıfat, gerektiğinde akıl danışılan, fikri sorulan, itimat edilen, hatta reddedilemeyeceği için kız istemeye giden heyetin içine katılmaya çalışılan kişilere denir. Ve bu kişi,yörede yaşayan genç yaşlı herkesin her hangi bir konuda kaynak aradığında akla ilk gelen tek isimdir.
Mehmet hoca, çevresinin olduğu gibi benim de edebi gelişimimde büyük katkısı olan bir insandı. Kendi kütüphanesinden seçtiği bir kaç kitap getirir, oku, sonra görüşünü alacağım derdi. Bir sınava hazırlanır gibi eseri okur, notlar alırdım. Ama bunu yalnız bana değil tüm değer verdiği insanlara uygulardı. Bazen elli sayfalık bir kitap üzerinde bir hafta tartıştığımız olurdu. Bunu bir zorunluluk değil bir zevk olarak algılardım. Öğretmenliğinden kalan bu alışkanlığıyla çevresinde bir kültür duvarı oluşturmuştu.
Boş zamanların değerlendirildiği kağıt ve okey oyunlarına her fırsatta karşı çıkar, ömür böyle küçük şeylerle hovardaca harcanacak kadar uzun değil derdi.
Hiç unutmam, 1992 yılbaşısıydı. Bana hediye olarak getirdiği paketin içinden çıkan kalem ve bloknotu işaret etmiş, birikimini paylaşmak her aydının görevi olmalı demişti. Peki, ne yazayım hocam dediğimde, bakıp da tam göremediğin şeylere bir kere daha, ama bu defa dikkatli bakarsan mutlaka göreceksin demişti.
Bu gün bir şeyler yazmanın hazzını yaşıyorsam bu kesinlikle onun sayesinde olmuştur.
Bu üç aziz insanın, bir yerlerde sohbetlerini sürdürdüklerine kesinlikle inanıyorum. Tek temennim, zaman gelince o guruba katılabilmek.