Gönül

Yar yüreğim yanıyor. Bir sızı var yüreğimde adı bilinmez. İsimsiz…

Dokunuyorum yüreğime, bir ince sızı ince bir gözyaşı ile damlıyor kanayan güller gibi batıyor dikeni elime.
Eh gönül kim kanattı seni. Kim yeniden acıya saldı. Demedim mi sana gönül, yetmedi mi daha çektiğin acılar, aldığın yaralar. Hala neden beklersin bir sevdaya dokunsun kalemin diye. Kalem bilmez mi ki sendeki yarayı. Dolanır ordan oraya kağıdın üzerinde. Döker nameleri içeriden dışa doğru. Hani gönlüm dökmeyecektin yüreğindekileri. Hani beklemiyecektin sevdayı. Söz dinle kalbim söz…

Sol yanımdaki sızı git gide derinleşmekte. Sızı büyüdükçe büyümekte… Dokunma kalemim yüreğime yaram derindir. Öyle bir yara ki iyileşmeden yenisini aldı yerine. Hani kalbim söz dinleyecektin hani sevmeyecektin. Nerde kaldı sözün. Nerde kaldı… Bak gene kırıldı yüreğin aşka. Bak yeniden döker oldun gözündeki yaşları. Hangi yürek kanattı seni hangi biçare gönül girdi yüreğine dokundu. Sen söz dinlemiyecek misin gönül… Aldıkların yetmedimi? Yetmedimi çektiğin… Sabah ezanlarını bekleyişin. Ha geldi ha gelecek diye. Son buldu demiştin sevmelerim. Kim inandı kim…



Onsuz günleri sabahlara kavuşturdun, gelecek diye yollarını gözledin. Hani nerde yüreğim beklemelere mi saldı seni giderken. Ey gönül sen söz dinlemiyecek misin?




Yaralı Yurek
14.04.2009 01:10