geçen gün yaşadığım sıradan bir olayı anlatmaya çalışmıştım bu yazıda.

başakaları da bilsin/okusun diye buraya asınca içine yerleştirilmiş ve okuyana vereceği mesajlar olmalı.
yoksa benim olayımdan kime ne.

söylemek istediklerim olmadan buraya neden yazı asayım ki?

sevgili Müsade bazı mesajları yakalamış belli. pek görülmeyen bir mantık, izleme ve algı gücüyle yorumlamış.
ana temaya mı, yancıla mı yüklendi önemli değil.

yorumundan yararlandım ve kendisine saygı duydum.

i.durmuş

HAYVANLAR DA KISKANÇ, İNSANLAR GİBİ.
KISKANÇLIK BİR ÇEŞİT KENDİNİ GÜVENCEYE ALMA DUYGUSU OLMALI.

Evet.
Kıskançlık: evrenseldir, tüm insanlarda bu duygu hakimdir, fakat aşırı (hastalık derecesinde) olanı en zararlı olanıdır

Kıskançlık canlı ( insan ve ya hayvan) hayatının her cephesinde yaşanır, karşınızdakinin benzeri ya da tıpatıp aynısı, belki daha fazlası sizde de var…
yeniden doğuş gerek
insan kendini yeniledikçe, düşünceler de yenileniyor, dün yaptığımız bugün bize çok anlamsız gelebiliyor mesela. Kişi içinde bulunduğu Feodal düzenin kısıntılarından kurtulup, evrensel kültürünün zenginliğine daha düşünsel nitelik kazandırarak kendini yenilemek zorundadır

‘’KÖTÜ ŞEY SEVGİYİ ESİRGEMEK. NE OLURDU KARDEŞ KARDEŞ GEÇİNSELER DE, BU HALLERE DÜŞMESEYDİK’’
demişsiniz

Bu konuda sizinle hemfikir değilim, çünkü kıskançlık, sevgisizlikten veya sevgiyi esirgemekten kaynaklanmıyor, diye düşünüyorum. Aşırısını istemekten kaynaklanıyor, çok seven eşler ve ya kardeşler ve ya komşular, hatta arkadaşlar, birbirini neden kıskanır, çünkü elde etme arzusu, hükmetmek, büyümek, yücelmek için, altetmek için, ‘’benim işte benim, ben her yerin sahibiyim, herkesten üstünüm, kadın gibi kadınım ve ya erkek gibi erkeğim, elde edeceğim ve ya ettim, işte’’ düşüncesi
Çünkü sevgiyi çürüten EGO DEVREDE
Her zaman egonun baskın çıktığı yerde kıskançlık devreye girer

Kıskançlığın zarar verici olanın adı hastalıktır dedim, çünkü, sahip olduğunu değil, sahip olamadığını elde etmeye çalışmaktır, tam anlamda sahiplenmek ve ezmektir, bir tür bencilliktir, yani sizin de dediğiniz gibi, EGO MESELESİ…

HAYAT BÖYLE İŞTE.
DUMAN, KEDİM PAKİZEYE KATLANIYOR DA, YİYECEĞİNİ ALIR KORKUSUYLA KARABAŞI ÇEKEMİYOR. EGO, YAŞAMA GÜDÜSÜ.

Evet.
Canlı elde etme duygusuyla yanıyor, kıskançlık atağa geçmiş, dolayısıyla da saldırı başlar
Canlı tehlike arzeden potansiyele sahip olduğunu biliyor ya da bilmiyor, tehlike arz ediyor, ego devreye giriyor, bilinci kendi bencilliğine kullanıyor.

Kıskanç canlı (insan ve ya hayvan) devamlı tehlike arzeder

Kıskanç canlı doyumsuz canlıdır, doyumsuz canlı da tehlikelidir, tehlike kimdedir, nerededir, ne zaman atağa geçer
Örneğin: Aç insan vardır (sevmeye-sevilmeye, maddiyata-maneviyata, ölmeye-öldürmeye, insana-insanlığa, savaşa-barışa, durgunluğa-yarışa, gurura- şerefe, merde-namerde, sevince- kedere) aç insan var
o zaman ‘’aç insan’’ tehlikeli insandır diyebilir miyiz

Kimlik ve kişilik -iyilik ve doğruluk- sevgi ve nefret- arzu ve şehvet, kıyaslandığında, ruhun ve bedenin sınırı yoktur, ya da ruhun ve bedenin sınırla alakası yoktur, diyenimizin yanı sıra, demeyenimiz de çoktur

Ego baskın çıkmadığı sürece insan bilinci, sınır taşlarını kendi isteğine göre yerleştirme kabiliyetine sahiptir, ama ego baskın çıkmadığı sürece

Ego: İd ego-süper ego diye iki temel boyutu vardır
İD EGO------------ insanın bencil ve zevke dönük yanıdır
SÜPER EGO----- mantığı devreye sokarak zevk sürecini durdurur
EGO-----------------id ego ile süper ego arasındaki durumu dengeler

‘’BAHÇENİN BU YENİ SAHİBİNİ BİR TÜRLÜ KABULLENEMEDİ KOMŞU KARABAŞ’’
Dizesi hayatın tam ortasından bir söz

Bilincin hem bireysel, hem de toplumsal olarak iki temel boyutu vardır, yeterli olup olmaması meseledir. Toplumun bilinci bireyin,, bireyin bilinci de toplumun bilinci olmalıdır
analiz etmeye yeterli mi?
biz kimiz
ne kadar iyi, ne kadar kötü niyetliyiz
birey dediğimizin, neyi paylaşıp, neyi paylaş-a-mayacağını nerden bilebiliriz
Hayvanlar nasıl bilsin ki…

Toplumda (insan ve ya hayvan) hareketleriyle kendini belli eder, daha doğrusu canlının hakkettiği konum, canlının davranışlarıyla belirlenir
Bu da bir gerçek, kötü konumdakiler, iyi konumda olanları hep kıskanırlar.

Hayvanları bilemeyeceğim, ama insanların zaman ilerledikçe bilgiye ulaşma biçimleri de değişiyor
Yine de insan gibi yaşamak için ORTAK GÖRÜŞ olmalı
İnsanlaşmanın önündeki engelleri yıkalım, bireyselleşmeyi alt tedip, toplumsallaşmayı sağlayalım. İyi de, herkes kendi düşüncesini dokunulmaz kılıyor,
o zaman da, farklı savlarla, farklı bakış-açıları doğuyor
nasıl uyuşacağız
nasıl seveceğiz karşımızdakini, nasıl güvenip kardeş kardeş geçineceğiz, ezmeden, yok etmeden, çalmadan, koparmadan, zarar vermeden insan gibi nasıl yaşayacağız.

Kime dinlesen dürüst olduğunu söyler, uysallıktan bahseder, uyumdan, paylaşımdan, insan gibi insan olmaktan, kim der ki… AYRANIM EKŞİ diye

‘’Özgücüme güveniyorum, beni benden daha iyi bilen var mı, benim gerçeklerim, benim doğurlarım, benim asil yanlarım var, beni benden daha iyi bilen var mı’’ diyor
Dikkat: bireyde biz merkezi çökertilmiş
Bu durumda kim iddia edebilir, bireyin ‘’ben merkezli’’ olmadığını.
kim iddia edebilir kişinin kıskanç, bencil, yalancı, sahtekar ve bir o kadar da tehlikeli olmadığını… Çünkü, en hayvani duygularla kıskançlığın yaptırmayacağı hata yoktur. Aşırı kıskançlık, insanı insanlıktan çıkartıp hayvanlaşmaya yönlendirir

Görüneni değil de, gerçekte var olanı, tüm bilinç kipleri ile kavrayabilen insan, durması gerektiği noktada durabilen insandır, bunu da başarabilmesi için bencilliğini yenmesi gerekiyor, hadi hayvan neyse de…
ya insana ne demeli, insan ‘’DÜŞÜNEN BİR HAYVANDIR’’ sanırım düşündüğü için tehlikelidir, o halde insanlar hayvanlardan daha tehlikelidir diyesim geliyor…

Sevgi her şeyi çözemiyor, sevgi yeterli değildir hastalık derecesindeki kıskançlıklara, bunu demeye çalıştım aslında…
Çünkü sevgiyi çürütüp öldüren, EGO var

Kıskançlık bencilliktir , bu yüzden SEVGİNİN DEĞERİ YOKTUR BENCİLLİĞİN YANINDA…

saygılarımla
müsade

Müsadenizle tarafından 4/14/2009 8:08:36 PM zamanında düzenlenmiştir.