KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
SEVERİM MAYMUNCUĞUMU
Bir maymuncuk hikâyesi...
Aldım elime maymuncuğu;
Sevdim...
Sevdim...
Sevdim...
Dokunuşlarımı konuşturuyordum...
Sevmek ya da sevme fiilinin süslenmiş hali olan, gözümüze isim kılığına girip, sevgi şeklinde görünen sevmek, dile hapsedilen birkaç cümleye has değildi. Tostun arasına koyduğum kaşar bile sevdiğimin yüreğinde ılık fırtınalar estirebilirdi. Ellerimle ördüğüm atkının yumakları, şekil değiştirmenin ve bir gönül üstüne örtünmenin ne zahmetli bir meziyet olduğunu, şişlerin arasına sıkıştırırken tenini, acı gülümsemeleriyle anlatıyordu bana...
Yıpranırken
Yaratıyorduk
Yarattıkça
Olgunlaşıyorduk
Olgunlaştıkça
Tekrar doğuyorduk
Tekrar doğdukça
Yeni baştan sınanıyorduk...
Soğukluğun;
Ellerimin sıcaklığıyla bağlarının çözüldüğünü gördüm... Sevginin kudretine mest oldum bir vakit. Hazır mest olmuşken, kafamın üzerine yerleşke kurmuş hayal dünyamdan birkaç cariye ısmarladım. Yanına da bir içimlik, iki dıkışlık erkekler... Böyle çerez kıvamında, iki çitlemeyle bitsinler istedim; çünkü gönlümü beni çitleyecek erkeğe saklamalıydım... Yani mestin sonunda, bir de jest oldum Mustafa abi... Ne saçma bir cümle bütünü oldu bu, insan hayatın yollarında şaşı olunca böyle oluyor işte... İşte, buna en güzel örnek; üstteki paragrafın oluşturduğu yığın...
Neyse...
Arada yaşamalıydım ki her şeyi; eh
Yaptım
Ettim
Doydum
Akıllandım
Uslandım deyip bir çırpıda...
Yaşamış, karşı cins türlerinden tadını almış kişi, sevdiğini kıymetini bilir şeklindeki mantığıma uygun düşen yalancı bahaneleri haklı çıkarmalıydım. Tozunu dumanına kattırıp aşkların, en sonunda bir fethi muazzamda taht kurmalıydım... Sonra dudaklarımda biriken erkekleri, sigaranın küllerine fırlatmalıydım ki; öpüştüğüm yalanlar kül olmalıydı o zaman...
Özel hayatın penceresini kapatıp, maymuncuğa dönüyorum tekrar... Yeterince, özel hayat dikenleriyle besleniyoruz değil mi?
Ben tam da dolanırken hayallerimin bahçesinde ve severken maymuncuğu içli içli; ne yapıyorsun dedi babam. Hiç dedim. Hayvanlara şefkat göstermek gerekirmiş ya, senin bana gösterdiğin gibi bir şefkat gösterisi yapıyorum maymuncuğa. Ve büyük bir gururla ekledim, o an kelimeler bile sırıtıyorlardı bana gördüm, bugün sinemalarda şefkat oynuyor... Biran kelimeleri tutup yaka paça, ağız ve burun kısımlarını muazzam bir şekilde dağıtmak istedim. Ama dedim ya, bugün günlerden şefkat...
Babam, cümlemi haylazlığımın oyuncağı, muzurluğumu da kıskıvrak yakaladığını sanıp, başladı gülmeye. Kendini şımarıklığı keşfeden bir kâşif sanıyordu. Senin gibi bilgelerle dolu şu hayat sahnesi demek istedim, sonra bugün günlerden şefkat diye, kıstım sesimi...
Maymuncuğa şefkati de ilk kez duydum dedi.
Ah baba, duymadığın öyle çok şey var ki, duymak istediklerinin kralı olmuşsun biraz sanki. Değil mi baba? Baksana etrafına...
Hem nasıl ilk kez duyardın? Unutkanlığı da mı huy olarak seçtin yoksa? Huy kumbarana bir yaşlılık belirtisi daha eklendi ozaman, üzgünüm. Yaşlanıyorsun baba, beni büyüttükçe hem de... Beraber yaşlanıyoruz sanırım deyip,gözünün dalışındaki bol acılı anları almak ve bir nebze de olsa, su serpmek istiyorum iç çekişlerinin közüne... Fakat, öfke engeline çarpıyorum bir süre. Aman baba, al sana, bana yaptığın türden bir iletişim örneği; boşverr, geçer babacığım demek istiyorum. Hem de bolca istiyorum. Yanında da biraz patlamış mısır ve dondurma istiyorum, yiyip yalayıp senin bu halini kahkalarla doldurmak istiyorum...Tamam ,üzgünüm baba...Afedersin...Biliyorsun, bilemeyeceğin kadar çok seviyorum seni...
Aaaa...Yeter ama bukadar şefkat gösterisi, konuyu saldık mı,kaçar. Bu anafikirler böyledir. Sanki kırlarda gezinmeyi yalnız anafikirler sever,işleri güçleri özgürlük...Kuşun yavrusunu beslediği gibi beslemelisin ki bunları,kaçmasınlar. Haydi kaçmadan dönelim konuya...
Hani hep dersin ya, kendi dediklerine mi sağırsın yoksa, hayvanları sevmeli ki insanları sevmeli diye. Bende de mi başladı ki unutkanlık şerri.Güzel dursun diye gülüşümle karıştırıp cümleleri, söylüyorum bak:önce hayvanları sevmeli ki, insanlara yer açılsın yüreğimizin odalarında...
Ön koşulu da koşturduktan sonra, sıra içimizdeki atları şahlandırmakta, al işte seviyorum maymuncuğu. Sonra gidip elmanın içine giren kurtları da seveceğim. Sonra adamın mikrop dediği o ufak çocuğu da. Hepsi hayvan işte... Sonra da gelip seni seveceğim, önce hayvanlar. Onlar tadımlık, sen doyumluk...
Sonra başladı babam ağzında biriktirdiği cümleleri üzerime salmaya:
Yavrum dedi, bir maymun var bir de maymuncuk... Hadi yaaa...
Ama baba dedim, sonuna cuk geldiyse o ne yapsın? Söylesene onun suçu ne?
Ah dedi kızım
O ekler var ya o ekler, her şeye anlam eker. Adamı evinden yurdundan eder. Başladım titremeye, dedim evden mi atacaksın beni?
Gene güldü, hep gülüyordu zaten
Tekrar güldü...
Hıh dedim.
Haydi uyu dedi.
Uyuyunca tekrar doğacağımı sanıyordu galiba, aynı yerde takılı kaldığımı, tekrar vukuya eren bu sahnelere rağmen kabul etmiyordu. Bu konuşmaların sonu hep, hadi uyu yavrumla bağlanıyordu... Yavrun mu? Hı hı... Peynir gemisinde gezelim haydi. Lafların da, kaptanımız olur hem...
Zaten babam atlama konusunda ustaydı. Konular arası atlama şampiyonasında ilk üçe girip ödül almıştı.
Baba dedim, sevmeyeyim mi şimdi hayvanları?
Konu uzun aslında dedi. İki türlü hayvan vardır. Yaşadıkça anlarsın. Ama baba dedim. Uyu haydi dedi.
Artık mücadele faslından yorulduğum için; konuşmak istemeyenle konuşulmaz dedim...Alıp küskünlüğümü, göz kapaklarımın üzerine koydum.
Uyumadım da, uyanmadım da, oh olsun...
_Bahar Liman_
YORUMLAR
çok teşekkürler Hayrettin bey...
yazmaya olan tutkunuz ve sevdanızı biliyorum ve anlıyorum sizi,anlamaya çalışıyorum.hani demiştim ya şanssızlığımdır doğduğum iklimler diye.şimdi o iklimlerin yağını tuzunu maymuncuğunu bile değerlendirmeye çalışıyorum yazarak...vakit bulduğumca.bazen abartıp saatlerimi de verebiliyorum.ama hep bir sonraki yazımda şükrediyorum.belki benim yazılarım ,sizin yaranıza merhem olur.öyle olmasını dilerim.bana dair inancınız hep artsın dilerim.
sağolun...samimiyetinizi iliklerime kadar hissediyorum,emin olun.hep varolun...
Şöye bir durum var;biz yaşımız itibariyle bu ülkenin pul gibi harcanan nesilleriyiz.Sevdamız çoktu ama,sevmeye hiç zaman ayıramadık.Çok şey düşündük ama,yazmaya zaman ayıramadık.Yazacak yerlerde bulduğumuz çok söylenemez.Bu imkanlar elbette farklı.Bilmem beni bu anlamda ne kadar anlarsınız? İçimde derin bir yaradır,çalınmış yıllarım.Tek tesellim kar gibi beyaz ve temiz samimiyetim.Tek avuntum bu.Kendimizi görmek elbette çok sevindiren birşey olur.Siz başarırsınız.İlk gün bu inanca sahiptim;öyle de devam ediyor.Başarı,selam,saygı...
aaa
dilekkk
aslında dört kişiye haber verdim
onlar da hep okuyanlar
zaten haber vermesem de geliyorlar:))
ben sevmiyorum böyle gelin okuyun demeyi,utanıyorum:)
çokkk özür dilerim senden
diğerlerinin de haberi yok kuzum
bir dahakine söz
ilk sana haber vereceğim
anlaştık mı:)
ben de iyiki gelmişim sayfana...inan,çok içten diyorum bunu...iyiki tanımışım seni...
ama bana haber vericektin....
unuttun beni zalim
dırınımmm
unuttun beni zalim
ne iyi etmişimde o şiiri yazmışım sen de yorum yapmışsın...
bi ohhhh da benden... hemiideee en afillisinden....:))
:))
arada efkar basar
bazı yazılarımda ama genelde gülümsetirim...
eh,çok yönlü olmak zor deyip,bencilleşirim şimdi:)))
hepinizin sıkıntıları derdi vardır bilirim
gülümseyin demem
gülümsediğiniz için sevinçliyim derim:)
babaa
duyuyor musun
neyi mi?
gururuuu:))))
sizleri sayfama çağırdığım için utanmak istiyorum ama
olmuyor...insan zorla utanmıyor işte:)huyum değildir beni okuyun demek ama bu emek dolu yazıyı sizlerle paylaşmayı neden yasak edeyim ki kendime,değil mi...
şiirlerde böcüğe seviniyorum çünkü
şiir konusunda bir onaya ihtiyaç duyuyorum
fakat
yazı konusunda
başından beri dediğim gibi
bir tarzım var
ve ben o tarzı seviyorum...
umarım dediğiniz gibi bu tarz sevilir...çünkü içten:)
umarım roman da yazabilirim Hayrettin bey...bu değerli takipleriniz sonucu çıtır erkeklere de ulaşır yazılarım birgün:)onlar isterlerse sigaranın ucunda da bırakabilirler,yarattığım gülümsemeleri...
gene gıdıklarım cümlelerimle suratlarını,ne var:)
ben kitap çıkarırsam bu emeğin çoğunluğu bu yazıları okuyanlara ait.dediğiniz gibi,ufak ayrıntılar öyle büyük yazılar yaratıyorlar ki...kalemim çok kuvvetli olmalı ki,yaşantı kokmalı kitabım...ve inanın,o kitaptan sizin adınız olacak...inşallah olur hayalim...
işteöylebirşey,senin için de eklemeler var yazı da.görmüşsündür o kısımları eminim...ve anafikirleri harika bir şekilde özetlemişsin...demek istediklerimi bir çırpıda deyivermişsin...
helallik de aldım,daha ne olsun:)senin de yüreğin gülsün hep...
romantik,gene bekleriz,sensiz olmaz:)
suzan can,galiba ben alışıyorum varlıklara,soluklara,gülüşlere...ikindi hüznünü aldığım için ruhunuzdan ,çok mutlu oldum...o hüzün her vakit çökse de yüreğime, ben gülümsemelerdeyim.bahar geldi,daha bir coştum ama gene de adı üzerinde işte:yaşamak...
ha bir de;babam görse bu yazıyı delirmiş bizim kız der:))
fecrim,canımsın,sağolasın,yeterli mi:)
ohh....
mesai ücretinde helalı hoş olsun...
bu nasıl bir ruh hali bu nasıl bir hayal dünyasıdır sevgili bahar..
sanki yazıda yeni bir akım mı doğuyor ne..
bırakın rutinliği,rahat olun biraz ,silkelenin,ince düşünün ama çok düşünmeyin,hayat güzel,babalar değişmez,maymunları sevin ama sonunda cuk eki olursa işler değişir...yazından çıkardığım ana fikirlerden bazıları...
adın gibi baharlar açsın yüreğinde...
sevgiler...
Taştan su çıkarmak,illa da zorlukları yenmek anlamına kullanılmaz.Burada olduğu gibi,bir mimikten,bir gamzeden,bir tebessümden,bir gözkırpmadan edebiyat yaratmak.Günlük hayatımızda onlarca hikaye yaşarız ama,yazmaya değer bulmayız her nasılsa.Bu birazda bizim toplumumuza has birşey.Yazma yembeliyiz biraz ama,çok acısını çekiyoruz.Bu gidişle siz,galiba bu istisnai durumu kıracaksınız.Roman özde ayrıntıdır.Siz iyi roman yazarsınız,bilmem denediniz mi?Anlaşılıyorki,şiir ve hikaye,yahut deneme sizi tatmin etmeyecek.Bu son iki yazıda benim oluşan kanaatim.Çok başarılı,harika yazı..Çıtır erkekler bilmem ki? Belki kül daha mı anlamlı kılıyor...Kutladım efendim.Selam,saygı...
hani ikindi vakitleri insanın üstüne haybiye bir hüzün çökerya, nedensiz..
o çöken hüzünleri tek tek kovaladı yazın gönlümden...
bir defa okumak yetmedi inan..
kelimeler cümlelere, cümleler de anlatıma oturmuş itinayla...
ne bir eksik ne bir fazlalık vardı..
o maymuncuğu, ipleri, şişleri kıskandım hani...
ve babanın şefkatine takıldı gönlüm...
ne diyeyim ki harika bir yazıydı..
ve sende harikasın bahar...
belisss gönlüne sağlık...
:)
galiba yaşanmışlıklarımı, farklı bir tarzla ifade ediyorum...
unutkanım ben çünkü
anılarımı çok hatırlamam...
ama yazı başlayınca
pek çok şeyi cümleler aracılığı ile anımsıyorum...
mesai ücretini de beklerim artık sevgili okuyucularımdan:))
neyse gidip biraz bakım yapayım kendime,yıprandım burada ayol:)))
