Mart 15, 2009, 18:17:05

geceleri Mustafa ile konuşurken yada yazışırken aklım hep onunla dolu oluyor ama o yokken kendimi düşünmekten alamadığım tek şey var .
O’nu çok özlediğimi ve yokluğunun getirdiği derin boşluğu hatırlıyorum yastığa başımı koyduğumda.
Yattığım yerin tam karşısında resmi var bilerek isteyerek koydum sanki hep beni izliyor gözleliyor .
Gitmeden önce en çok sayıkladığı isim benimki olmuş hatta halamı göstermişler Sevilay geldi diye ama inanmamış ağlamış .
Son günlerinde O’nun yanında olmayı çok istememe rağmen gidemedim .
G ö n d e r i l m e d i m.
Sebep mi ne ; elbette annemin bencilliği .
Giderse Sevilay gelmez orda onunla kalır giderse bir daha döndüremeyebilirim .
Tabi bunları söylemiyorum göndermemesinin sebeplerini sorduğumda.
Sebep güya benim hassas oluşummuş dayanamazmışım onu o halde görmeye .
Hep bahane!

O’nun üzerimde o kadar emeği varki asla ödenemez en zor dönemimde annem ve babam keyfi sebeplerden ötürü kardeşim ve beni Rize’de bırakıp İstanbul’a gitmişken O benimleydi .
Her sabah 6’da uyanır bizim o saatte kahvaltı yapmayacağımızı bildiği halde yinede sofrasını hazır tutardı .
Patates kızartmasını sevdiğimizi bildiği için her akşam ne yemek olursa olsun mutlaka bizim için patates kızartırdı.
Okuldan geldiğimizde hemen yiyelim diye .

son günlerinde O’nun yanında olmamı engellediği için annemi hiç affetmiyeceğim.
Yazın Rize’deydim.
Mezarını gördüm çok acıdı içim halada acıyor.
Geçer mi ?
Geçmez!
Git gide derinleşiyor.
Çok Özledim Seni LuLu’mmmm