Ölmeyen aşkk
Hani içimdeki sen varya vuslata dair. Esip geçiyor ilk baharın ılık rüzgazları ile.. sessizliği sensizlik ile yaşıyor. Noktalayamıyor sensiz yaşamını. Yeniden başlamak istesede hayata her adımda karşımdasın. Bitmek bilmeyen bir sevginin eşiğinde sonsuzluğa uzanıyor ellerim… dokunuyorum resmine titrek ellerim ve kor gibi yanan kalbimle… kime ah etmeli bilmiyorum.. kimi suçlamalı kimi… gidiyorsun ardında yaralı bir kalp bırakarak. Gitme dur desemde dinlemiyorsun bırakıp vuslat yollara dalıyorsun… gidişin en büyük acı sensizlik ölümden beter ölüm oluyor bana. Varlığında kendimi buluyorum, sesini nefesini duyduğumda kendimi sende buluyorum. Biliyorum ki beni her bırakısın sensizlikte yok oluşum olacak. Alışamadım gitmelerine gitsende bitmiyor bende sevda. Nokta diyorsun bitti diyorsun… alışmaya çalıştıkça ben sen her dem kapımda kalbimde oluyorsun. Söyle gülüm ben nasıl unuturum seni… gidişin bir ölümken gelişin bir bahar havasında… her geldiğinde baharım açıyor sende. Kendimi buluyorum güllerin güzelliğinde. Tazeleniyorum. Gitmek her şeyi göze almaktır diyorum kendime. Ama senden gidemiyorum. Beni bağımlı kıldın kendine bana öyle büyük bir sevda yaşattın ki ömrüm senin yolunda ismini anarak geçecek. Nokta desemde sen asla ölmeyen şarkı diyeceksin ben o anda gözyaşlarımı sele verip kalbimi sana göndereceğim nerde kimle ne şekilde olursan bulacağım seni ve ölmeyen şarkın yanında diyeceğim. Al işte bırakıp giderken sen ben sana ölümsüzlüklerin şarkısını söyledim diyeceğim. Çalan her kapını açtığında içeri girecek ölümsüz şarkı…

12.04.2009 – 02:39