Satırlarımda Bir Dünya

• 11 Nisan 2009 Cumartesi 05:16:12

Sersemce fikirlere kandığımız bu dönemde;mevcut olan erdemleri
birer birer kaybediyoruz.
Fani olduğumuzu belirten bir fonksiyonumuz kalmadı.
Bunu dile getirmemde mübalağa yoktur umarım
ve geçmişimiz, fikirlerimi dogrular kararımca.
Gelecek zaman da fikrime zemin olursa tabi.
Olması mümkün olanla yetinmediğimiz bu sürecte farklılıklarımız yok.
Arlanmaz biri olarak, ki fikirsel olarak tabiki; bu sürece kendimi dahil ediyorum...
Savsaklamak yerine üzerine gitmenin cözümleyici olduğunu bilmiyordum aslında.
Bu neden ile yaşamın çarpık geçeceği inancındaydım.
Nesne olduğumuzu,özne olmadığımızı anlamakta gecikmedim diyebilirim.
Özneler tarafından edilgenlik yaşamadım da değil.
Yakışıksız bazik atmosferlerin bize itici geldiğini;anlamlı içtenliklerin ise
sempatik geldiğini sezdim açıkçası...
Ama balık hafızalı bir ortamda,erdemli bir kültür içinde
kendi değerlerini yok sayıp,görmezden gelip yaşamak bana çok serüvencice geliyor.
Bunu nasıl becerebiliyoruz anlıyamıyorum.
Bazı yaşamı modernize etmeye calışan kesim olarak adlandırdığım
sözde entellektüeler bilmiyorlar mı kendi iradelerini sonra kültürünü
ve sonra da geleceğe yonelik atılımlarını
sayacağım noktalarda bulabileceklerini.
Öncelikle modernlik ne olabilir?
Geçmişi geleceğe daha yeni bir şekilde taşımak değilmidir?
Herşey eskinin bir devamı değilmidir?
Zira biz bu döngüde sadece olmamız gerektiği için içinde değilmiyiz?
Kısacası insanlık insan oğlunun var olma sebebi değil mi?
Kültürel bağlarda bu noktada var olur yaşatılır.olması gereken budur.
Kültürel değerlerimizi korumak ise insanlığımızı kanıtlamak olarak gürüyorum.
İyi bir birey külterel değerlerini geleceğe taşımak zorunda geçmişi incitmeden
ve geleceği okşayarak kabul etirene kadar...
Bu degilmidir hayatin anlami? Unutmakmidir yasamin ta dibini?
Dilini bilmek kültürünü bilmek özünu bilmek;yasamayi sevmek hayati saymaktir
bunlar gercektir bunları yok saymak doğaya saygisizliktir.
Hayata saygısızlıktır hiç olmaktir.....
Amaçsız bir halk ve olmadığın gibi görünmek ne acı.
Ödünç bir yaşamı sürmek gibi yaşamak ve ölmek; bu olmak sadece hiç bir şey olmak
olmaz bu olmaz bu bize göre değil,bana göre değil,yapamam,olamam
ben bu değilim...
Ey körlerin şatosu ve halkı!! Ben yaşıyorum,görüyorum
öğreniyorum,hisediyorum
Benim gibi düşünen alımlı simalarında gülücükler açan insanlar vardır,eminim yaşıyorlar ve biliryorlar
ve gelecek günler için umut topluyorlar elbette.