GÜNLÜĞÜMDEN-6

• 10 Nisan 2009 Cuma 14:14:02

GÜNLÜĞÜMDEN 6
Biraz elmalı kurabiye yedim,az önce.Ayşe yapmıştı Pazar günü.Elmalı kurabiyeyi çok seviyorum.Arada bir canım istiyor.
Bu gün evde kaldım.Dün ve önceki gün,mobilyacıdaydık hep.Başka bir eve geçeceğiz.Burası geçici zaten.Sevgili Tutku:Apart otel,geçici olarak çok güzel de.Sürekli bir ev yaşantısı için,iyi değil.
Bize uygun bir ev bulduk.Tam benim de gidip göreceğim gün,ev sahibinin,gencecik oğlu ölmüş.Cenazeyi almaya gitti adam.Sanki bizim bir yakınımız ölmüş gibi,çok üzüldük Şerife’yle.Öyle olmalı zaten.Herkesin acısını-sevincini paylaşmalıyız.
Başka eve geçtiğimiz zaman,yatacak yatağımız bile yok be tutku.Otelin yataklarını kullanıyoruz şu an.Şerife’nin birkaç parça eşyası var.Benim de,bilgisayar masam ve bir dolabım var.Yeni baştan bir ev kuracağız,yavaş yavaş.
İlk olarak,birer tane yatak odası beğendik.Mutfak masası ve sandalyeleri de,Şerife beğendi.Ben,o kata inemedim.Asansör o kata ulaşmıyormuş.Boş ver.Onları,sonra görürüm.
Yatak odası takımım,çok güzel,sevgili Tutku.Birazcık pahalı.Ama ucuzlarını beğenemedim.Beğenmediğim bir şeye,niye para vereyim?Hem benim,hayatım boyunca,hiç kendi yatağım ve yatak odası takımım olmadı.
Anne-babamın yanındayken,somyalarda-kanepelerde yattım.16 Yıl da,S.H.Ç.E.K. kurumlarındaki emanet yataklarda.
Yani hep emanet-sığıntı odalar-yataklar-eşyalar kullandım.Şimdi,kiralık ta olsa kendi evim olacak.
İki gün,mobilya mağazasına gittik.Şerife’yle,bayram çocukları gibi,yatak odası takımlarının arasında,koşturup durduk.Bize yardımcı olan bayan da çok genç-tatlı ve işini bilen birisi.Arkadaş olduk,görüşeceğiz.
Benim yatak odam,değişik dizaynlı.Yatak başlığı ve dolap aynası yuvarlak.Çok,çok güzel.Modern ve klasik bir arada.Renk te değişik.Füme-siyah.Süper bir şey.İçime sinen bir takım olsun istedim.
Ön ödemeyi,Buket bu sabah,banka efektiyle yaptı.Şurada daha ne kadar yaşayacağım belli mi?Değer bana.
Yarın,sağlık raporu almak için,Manavgat ta heyete gireceğim,sevgili Tutku.Sosyal yardım ve bakım parası almak için bu gerekliymiş.İki hafta önce,ilgili doktorlar beni gördüler.Yarına da,heyete girme randevusu verildi.Bu rapor iyi olacak.Çok eski bir raporum vardı ve yenisi gerekliydi.
Sosyal yardım ve bakım parası,alabili miyim?bilmiyorum. Dilerim,hiç olmazsa,birisi verilir.O zaman,maddi sorunumuz kalmaz.Kira olmasa,biraz daha kolay olurdu.Ve biz her şeyi,yeniden yapıyoruz.Ev-yuva kuruyoruz.
Kendime ve çocuklara,bakmam gerek.Onları çok seviyorum.İçimi doldurdular.Hayatımda bir boşluk yok sanki artık.Ansızın,bir ailem oldu.Onlar da beni çok seviyorlar.
Burada çok mutluyum Tutku.Özgürüm.Normal bir hayat yaşıyorum.İstediğim yere gidiyorum.Sosyal hayatım oluyor cumartesi günü,Kültür Merkezi’nde,Antalya Bölge Tiyatrosu oyuncularının sunduğu.Nazım HİKMET’in,KUVAİ MİLLİYE DESTANI’nı izledik.Gözlerim yaşardı.Tüylerim diken diken oldu ve gerçekten çok utandım.Bizler,o insanlara layık değiliz asla.
Nazım HİKMET,çok-çok büyük bir insan.Nasıl güzel anlatmış,o isimsiz kahramanları?Aslında,her karakter,ayrı bir destan.Oyuncular da,çok güzel oynadılar.Çıkardılarsa?İlhan’dan C.D.sini isteyeyim.
16 Nisanda da,Zuhal OLCAY’ın konseri varmış.Ama biletler kırk liraymış,gidemem.Oysa ben, Zuhal OLCAY’ı çok severim ve gitmeyi çok istemiştim.Bizim için,epey pahalı.Tek bile gitsem,pahalı.Bütçemizi aşar.
Ne kötü değil mi Tutku?İnsanca yaşamak için,yeterli paran olmadığından,,sevdiğin sanatçıyı izlemeyi bırak.En temel gereksinimlerini karşılamak.Karnını doyurmak için,yiyecek seçiminde bile düşünüyorsun.Çoğu kez de,idare ediyorsun. Küçük çocuğun varsa?Düşüncelerin ve özverin de,farklı oluyor.
Sonra yine görüşürüz sevgili Tutku.Yoruldum.
Nilgün ACAR
08. 04.2009 ALANYA