- 1190 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
küçücüktüm büyüdüm
Küçük bir çocuktum
top oynadım -ip atladım
annemin sözlerine kulak verdim
ama her dediğini yapmadım
uzaklara gitme dedi
gittim
kaybolmadım ama
yapma dedi
yaptım
cesaretliydim çünkü
koşma dedi
koştum
düştüğümde kalkmasını bildim çünkü
okula başladım derslerime sarıldım
hayat bilgisini sevdim en çok da
öğrenmeliydim bu hayatın sırrını
sonra ortaokul da
fen bilgisini sevdim
dağ vardı taş vardı canlılar vardı
fizik, kimya, biyoloji
liseye geldik
bir dal seçin kendinize sayısal ya da sözel
o dalda yetiştirin kendinizi dediler
okulu kolay yoldan bitirmek isteyenler sözel seçsin
sayısal zordur dedi büyüklerimiz ve öğretmenlerimiz hep
sayısal seçtim ben
zor olanı seçtim
zor olanı geçersem başarılı olacağıma inandım bu hayatta
o günden sonra da hep yükseklerde oldu gözüm
başarı ile geçtim derslerimi, btirdim okulumu
kendi değerimi kendim bildim önce
yüksek okul sevdasına kaptırdım kendimi
hemen her istediği olmuyormuş insanın
o zaman öğrendim umut etmeyi
ümitlerimi canlı tutmayı
sancılarım oldu acılar çektim çok
oturdum çalıştım deliler gibi, elimden geleni ardıma koymadım
kendi şehrimde
Anadolu Üniversitesi İktisat okudum
Oysa çok hayallerim vardı
başka bir şehirde hayatımı kazanacaktım
kendi dünyamı kuracaktım.
Hayırlısı bu şehir de okumakmış
Sonra anladım bunu
Şehir dışında mühendislik okuyan iyi bölümler okuyan arkadaşlarım
Kendi şehirlerine döndüklerinde
Çevreleri kayboldu, Aşkları bitti, İş bulamadılar; sonları iyi olmadı
Bense attığım adımlarımla koşmaya başladım
Arkadaşlarımı, dostlarımı, sevdalarımı, aşklarımı
Ayrıştırdım kendi içimde
büyüdüm
yalnızlığımı sever oldum her geçen gün
çünkü mücadelem büyük oldu
yalnız başıma göğüsledim sancılarımı
örnek olmadı kimse bana yardımcı da olmadı
bu kız yalnız kimsesi de yok bize bir şey olsa sözleri vurdu hep
kamçı oldu sırtıma
işte o zaman omuzlarımda hissettim hayatın yükünü
kaldıramıyacağımı sandım
çok ağır geldi
hem derslerime gittim, hem para kazandım %30’u gibi az paralara
öldürdüm kendimi
sıcacık yatağımı bırakıp,
aşklarımı erteleyip akşamlara…
gençliğim yitti –gitti
olsun ama pişman değilim
kendi yaşamımı kurdum
kimsenin söz hakkı yok şimdi
Mesai saatlerim belli, işime gidiyor-geliyorum
Kendi arabamı aldım (alın terimle)
arabamı kullanıyorum benzin almaya param varsa yoksa yürüyorum önemli değil
sonra laptop aldım çünkü bana bilgisayar almadı ailem hep ihtiyaç değil de lüx geldi onlara bu alet
oysa ihtiyaç bence iletişim aracı
tatilime gidiyorum kendim kiminle istersem
kendi özelime vakit ayırabiliyorum toplum ne der demeden
insanların doğruları ve yanlışları ilgilendirmiyor beni
benim için doğru olduğuna inandığımda yaşıyorum
sonuna kadar savaşmasını öğrendim sevgim için
bir zamanlar bunu yapamadım
o yüzden şimdi sevdiğim insanın değerini biliyorum
kaybetmeyi göze almıyorum imkansız olsa bile
eş diye birini seçemedim henüz kendime
yaşın geçiyor diyorlar
o kimseyi beğenmiyor diyorlar
her şey duyuyorum ama
kanmak istemiyorum topluma nasıl olsa bir evlilik yapmayacağım
beni her anlamda yalnızlığımdan kurtarabilecek
kendi dünyasına alabilecek bir insan diliyorum.
En önemli zamanlarda başımı dayayabileceksem
Bana aile huzurunu verebilecekse
Özgürlüğümü elimden almadan sevebilecekse
Eminim ki
Düşmanlarıma güldürmeyeceğim kendimi
Bu anlamda da tutarlı bir evlilik yapacağım
Bir oğlum olacak
Hasta olduğunda kendim kullanarak arabamı götüreceğim onu hastaneye saat kaç olursa olsun
Birlikte gideceğiz parka beraber yorulacağız
Ben götüreceğim onu akşam işimden gelince parka
Onun için bir sünnet partisi vereceğim
Özel okula göndereceğim
Daha çocukken hissetmeli değerli olduğunu
Başarıyı o yaşlarda öğrenmeli
Sevgiyle kucaklandı mı
Sevgiyi öğrenecek
Korkmayacak sevmekten
Ben korktum çünkü sevmekten
Zarar vermesinler sana kızım sever gibi yapıp dediler
Sevgiden zarar gelmez anne demeyi ben çok sonra öğrendim
Sevmek dir yaşamak
Sevilmektir
Biraz da bu yüzden yalnızım şimdi ben
Ama olsun
Hiç öyle hisettmiyorum kendimi
Yalnızlığımı paylaşan gerçek dost yüzler
Doğrularımla ve yanlışlarımla, beni kabul eden yürekler var
Hepiniz sağolun
Benim gibi sizlerde ayakta güçlü olun hep.
Demek ki Allah kimseyi çaresiz bırakmıyor bu dünya da
Hiç tanımadığım, ummadığım insanlar yaşamıma destek oluyor farkına varmadan
Korkularım vardı önceden şimdi ise büyük bir inancım
beni ayakta tutan güç belki de o yaradanın gücü
bilmiyorum…
HÜLYA BAYAZLAR
YORUMLAR
bu kız yalnız kimsesi de yok bize bir şey olsa sözleri vurdu hep
kamçı oldu sırtıma
işte o zaman omuzlarımda hissettim hayatın yükünü
kaldıramıyacağımı sandım
çok ağır geldi
hem derslerime gittim, hem para kazandım %30’u gibi az paralara
öldürdüm kendimi
sıcacık yatağımı bırakıp,
aşklarımı erteleyip akşamlara…
gençliğim yitti –gitti
olsun ama pişman değilim
kendi yaşamımı kurdum
kimsenin söz hakkı yok şimdi
Mesai saatlerim belli, işime gidiyor-geliyorum
BENİM HAYATIMI ANLATTIĞIM HAYATIMDAN KARELERDEKİ BAŞIMDAN GEÇENLER GİBİ YAZINIZ..İNŞALLAH YAZILARDADIR....SEVGİLER...