Hastalık

• 27 Mayıs 2007 Pazar 13:41:57

Bir kadını geçmişiyle sevebilecek gücü neden bulamıyorum kendimde?Neden onun önceden bir başkasını da sevmiş olmasını kabullenemiyorum?Neden bir kadına dokunurken bir başkasının da ona benim gibi dokunup dokunmadığını soruyorum kendi kendime?(Sorular ne kadar da acıydılar)Ya da dudaklarına değdirdikten sonra dudaklarımı neden dudaklarımdan iğreniyorum?Islanmasına mıydı dudaklarımın,bu iğrenmenin sebebi?Başka bir erkeğin izlerine rastlamak nasıl beni bu kadar zayıflatabiliyor,savunmasız bir savaşçı gibi kalıyorum canilerin ortasında.(Sorular ne kadar da acıydılar)Her gün acının içine batıp çıkmama son veremeyişim neden?(Gözlerim çok derine bakıyor,düşüncelere giriyor oradan hücresinde saklanan geçmişin yanına onu gördüm ya orada, ‘yaşıyor’ ‘o yaşıyor hala’ bunları duydum ya işte sonra o sorular yine,o sorular ne kadar da acıydılar sonra bir ses)
-’’Hastasın sen hasta’’
-Evet hastayım ne var eğer işinin eri bir doktorsan beni iyileştir de görelim.

Sevdiğim kadınların geçmişlerini bulsam öldürürdüm herhalde.Fakat bulduğum kesinlikle geçmişteki halleri olmalı şimdiki değil.Zaten beni korkutan da,aklımı insafsızca kemiren de geçmişteki halleri değil mi?Sevdiğim kadınların zihinlerindeki yerleri.Böyle bir geçmişin varlığı dahi,zihindeki küçük,küçücük bir parlaması bile bıçak gibi saplanıyor bedenime.Geçmiş: tensel veya duygusal ne fark eder ki nasıl olduğu.Şimdi bana söylenen sözlerin bir başkasına da söylenmiş olması(belki daha fazla belki daha az ne fark eder)şimdi bana uzatılan ellerin bir başkasına da uzatılmış olması aynı hevesle(belki daha sıcaktı elleri)gözlerime bir kar tanesi gibi düşen gözlerin bir başka şehre de düşmüş olması…Ah bunlar,hiçbir şeyi aklım almıyor.Üstelik bu yaşananların hepsini bende yaşadığım halde.

Bir türlü kabul edemiyorum sevdiğim kadınların geçmişlerini unuttuklarını.Özellikle bunlar iyi hatıralarsa,bitirilmek zorunda kalınan rüyalarsa…Ya ben aynı rüyaları bende kurdum,aynı duyguları bende hissettim belki onların yaşadıklarından daha çok şeyi ben yaşadım fakat unutabildim ya da kandırdım kendimi peki onlar unuttular mı?Belki de eski duygularını,anılarını atmaya,silmeye,yok etmeye korktular.Kimisi bir başkasıyla buluşmaya giderken cebinde sakladı eski aşkını,kimisi mühürlediği dudakların mührü açıldığında bastı çığlıkları mührü açana,kimisi gece düşlerinde göz göre göre aldattı sevgilisini hem de eski sevgilisiyle hem de hayaliyle…Ah gerçekte aldatsa bundan daha iyi olurdu bence.

Şimdi hoşuma giden bir kadın görsem ya da bir kadının beni sevdiğini falan öğrensem önce geçmişini soruyorum.Çok önemli ya! ’’daha önce birisiyle ilişkisi olmuş mu?’’ ’’ne kadar sürmüş?’’ ’’onu sevmiş mi?’’ yaw sana ne be adam senin neyine bunları soruyorsun kadın bas bas bağırıyor işte ’’Semihi seviyorum’’ bundan öteye daha ne ararsın.Hadi diyelim ki bir şey arıyorsun önce kendinde arasana,o kadın sordu mu sana? ’’kimle beraber olmuş?’’ ’’sevmiş mi?’’… boş şeyler bunlar boş.Açık açık kendime acı çektirmek belki de ama bir gerçek var onu da asla inkar edemiyorum. ’’Hastayım’’ ya da vücudumda bir yara var acısı hiç dinmeyen ilacını hiç bulamadığım bir yara.(İlacını bulamadım daha)Şimdilik acı yaramın acısını unutturuyor acıyla bir başka acıyı avutuyorum.Evet ’’hastayım’’ buna rağmen gidip gidp buluyorlar vücudumdaki o yarayı(Hasta olduğum yetmez mi?)üzerine üzerine basıyorlar hatta yetmiyor deşiyor daha da büyütüyorlar yaramı.(İnsanda biraz acıma olur!) ’’hastayım’’ bu gayet açık ve nasıl iyileşeceğimi bilmiyorum ve bir gün bir dahi çıkar da ’’ilacı buldum artık kurtuldun’’ der mi bana onu da bilmiyorum…Ama kurtulmayı çok istiyorum çok bu hastalık acıyor,acıtıyor ve onları da acıtıyor…