İnsanlar çok şey yapmak ister hayatta.
Yapmak istediklerine ömürleri yetmez bazen.Her arzu ve istekler kuşatınca kendilerini,hissiyat değirmeninde öğütülerek un ufak olurlar.
Çok şey istemek her şeyin olmasına da manidir aslında,çok istemek çok kazanmak değildir hiçbir zaman.
Kaybetmenin kazanmakla eş değer olduğu yaşam platformunda,
bazen hatta çoğu zaman boynu eğik bir hayat bekler arzularla kıvranana insanı.
Bir şeyler yapmak istersin çoğu zaman,bir başarı bir edinim, bir kazanç.Her zaman sizi zorlayan bir dürtünüz vardır.
Bu yaratanın verdiği bir erdemdir aslında güzel ameller için.
Bazen isteklerimiz bizi zorlasa da,bazen mümkün olmasa da biz isteriz çıkılmayacak dağlara çıkmak ister gibi
gök kuşağının altından geçmek ister gibi.
Çok şey isteriz hayatta,çapımıza bakmadan,kendimizi tartmadan,yükümüzü tanımadan.
Her arzu bizi biraz daha zora sokar,her emel biraz daha zorlar aslında.
En uzak diyarlara gitmek isteriz ne kendimize bakar nede ayakkabılarımıza.Ne anladığımıza bakarız ne anlatılmak istenene değil.
Biz anladığımız kadarıyle yola çıkarız,aslında anlatılmak istenene aldırış etmeden,
kast olunanı kale almadan.Başarılı oluruz yada olmayız,sonuçta her başarı bir bedel,her hezimet bir yıkım getirir bize.İ
çimizde sindire sindire katlanırız çıkarılan bedele.
Bu arada unuttuğumuz bir çok değerde gözlerimizin içine bakarak kaybolur.
Biz fark etmeden aslında çok önemli olanları yitiririz,düşünce deryasında boğulur çoğu.
Bir şeyler olmak bir şeyler yapmak isteriz aslında hayatta,güzel bir ev güzel bir araba,sağlıklı çocuklarımız olsun isteriz.
Malımız olsun paramız olsun deriz.Çok şey isteriz bizler bazen,
külfetini düşünmeden,bedeline hazırlanmadan.Ödenesi zor borçların altına gireriz,veballerin acımasız yüzüyle yüzleşiriz,
özümüze zarar verse de isteriz.
İsterken unuttuğumuz değerler atladığımız nüanslar vardır,bize aykırı olan bize yakışmayan bizi basitleştiren ameller vardır
isteklerimizin arasında.
Bizi önemli kılan değer katan erdemlerimizi yitiririz zamanla,anlamadan hissetmeden.
İsteklerimiz, kaybettiklerimizin yanında çok basit kalır düşünsek eğer,biraz düşünsek neleri kaybettiğimizi
kahroluruz isteklerimizin bizi kuşatan evreninde.Nefesimiz daralır,yüreğimiz burkulur.
En önemlisi sıcaklığımızı kaybederiz,yakınlığımızı hatta insanlığımızı,bize ait olanları bırakıp bizden olmayanlara sahip çıkarız.
Her şey olmak istediğimiz hayatta,bazen de hiç bir şey olamadan biter ömür.
Dünyaya ait kazanımlarla.Aslında en önemlisi kalpleri kazanmaktır bunu da biliriz ama ihmal ettiğimiz ilk değerdir bu.
Aslında en önemlisidir bu değer,en önemlisidir bir gönüle sultan olmak.
En kolay kazanılacak olan,en basitçe elde edinilecek olan.Biraz düşünsek biraz akletsek,bir sevdanın bedeli kaç canla ödenir,
bir gönüle girmek kaç dünya eder.
Hangi ufka baksan hangi zirveye çıksan bir cana yoldaş olmak kadar değerlidir.
Büyük denizlerin okyanusların dengidir aslında bir yürek,bir gönülde temizlendiğin kadar başka hiçbir yerde temizlenemez insan.
Bir gönüle sultan olmak bir dünyaya sultan olmaktan daha değerlidir aslında.
Anlamadığımız yada atladığımız ayrıntı da burada.Bütün evrenini kuşattığınız bir can düşünsenize;bütün duygularını etkilediğiniz bütün yönlerinizle kendinizi sevdirdiğiniz.Böyle bir sultanlık dünyaya sahip olmaktan daha değerli değimlidir sizce?
Nankör insanlar topluluklarına,doyumsuz nefislere ve isyankar
ruhlara ne kadar etki edebilirsiniz?Ama bir gönülde ki sultanlığınızı düşünsenize;sadece size ait bir ülke,
bir baştan bir başa sizinle.Sizde nefes alan sizinde nefes aldığınız bir gönül burası.
Dünyaları aşan,sınırları yok sayan ortadan kaldıran bir ülke.Bir gönüle sultan olmak bir dünyaya hakim olmaktan daha efdal değimli sizce?
Hangi mevsimde olsanız baharsınız,hangi sofraya otursanız baş tacı,
hangi bağa girseniz açılmış kapıları.Bir gönüle sultan olmak bir evreni anlamaktan daha kolay olsa gerek.
Bütün yıldızlar sizdendir orda,bütün rüzgarlar mest edici eser,bütün
kokular içinizi açan bir efsun gibi,bütün eller yed-i beyzadır.Kim olursak olalım,bir gönüle sultan olalım.
Herkesin kendine ait bir ülkesi olsun,kendince rahatlığı kendince kabul görmüşlüğü,sevilmişliği,sevmişliği olsun.
Bütün arzularımız gerçek olsun derken gerçek sultanlığı es geçmek bedene ve ruha eziyet etmektir biline.
Hem gönül sultanlığı bugünlük yarınlık değildir,dünyaya ait hiç değildir.
Kökü ebedde,dalları mest edici gölgelerle beklemektedir.
Bir gönüle sultan olalım,başka bir şey olamasakta.
Yakup DÖĞER