ÖZLEM-İ ÖLÜM 2

• 29 Mart 2009 Pazar 23:44:55

Yine dinmek bilmiyor gözyaşları.Akmıyor olsalar bile,içten dökülüyorlar.Yüreğimin kırılmamasına engel olamıyorum.En fazla gözlerimdeki incilerin dışarı çıkmamasını
sağlayabiliyorum.Ama bunu sağlasam ne fayda;içten dökülüyorlar,yürek ağlıyor...
Yaşadığı en büyük yalnızlığı yaşadı bugün küçük kız.Kendinden çok başkaydı bugün...
Yalnızlığın büründürdüğü bir görünüş olsa gerek....Tüm bu yalnızlığa rağmen aklından çıkmıyordu o gülümseyiş.Kendi elleriyle itmesine rağmen,küçük kız o gülümseyişe hasretti.
Yüreği bir ikilemin ortasındaydı.Zaman ilerledi ve ufacık bir ışk ilişti gözüne.Belki de yalnızlığına,hüsranına son verecekti o ufacık ışık...O ufacık ışık,belki dünyasını aydınlatan kocaman ve parlak bir dolunay olacaktı.

Küçük kız bekleyişte...