değerli dost şair sevgili hemşerim kıymetli kardeşim çok teşekkür ederim şahsınızın ailenizin ve bütün islam aleminin mevlüt kaandillerini tebrik erder gözlerinden öperim.Allah a emanet ol yiğidim.sevgilerimle.

Acilarin cocuguydu...
Gözyaslariyla dogmustu...

Annesinin bombalardan firsat bulupta nefes nefese emzirdigi anlarda
Midesine düsen birkac damla gözyasiyla karisik sütün tadında, tek hatirlayabildigi gülebildigi andi bu mekansizligin yikintilarinda... Anne kucagiydi o,sefkatliydi... Bombalara karsi bile siper etmisti bedenini, yeter ki yasasindi yavrusu... cünki kiymeti yoktu varliginin, zaten cektigi izdirap insanca yasama hakkinin ona layik görülmemesiydi… Ama yasamaliydi evladi… Tüm olumsuzluklara inat… ögretmeliydi ona seytanla nasil oynanirdi köse kapmaca ve sobelenmeden Azraile bir gün daha nasil kalinirdi hayatta…

Acilarin cocuguydu…
Sefaletle büyümüstü…

Akli erdikce hayatin sirrina varamadi… Neydi kendisine karsi bunca öfke… Ölüm makinelerine verdigi onca kurbanin doyuramadigi bu düsünce, nasil bir vicdanin eseriydi… hic mi onlarin evlatlari yoktu… Yoksa onlar böylesine aciyi bilmez miydi? Kendisinin bir anlami yok muydu?

Acilarin cocuguydu…
Terorist olmustu…

Ne tuhafti oysa… dogdugundan beridir insaninin aci sesini vede bombalarin sesini duymuştu… ikisinede yürekler dayanmazken, buna karsi dur demenin, bir avuc topragi savunmak isteyisinin tarifiydi terörist… istemez miydi sanki baris olsun… Huzurla büyüsün… ve nesline güzel seyler biraksin… onunda bir tek yolu vardi…hayatta kalmak icin sonrakilere mücadele etmesini ögretmek olacakti…varsin terorist desinlerdi…cünki yasamasi icin zorbalara karsi direnebilmesinin tek yoluydu…onuda kendi secmemisti…istememisti…kursuna tas atarken yasadi herseyi…ögrendi… ve bu ad onun üzerine oradan miras kaldi…

Acilarin cocuguydu…
Gözyasi hic Dinmemisti…

İnsanligin bittigi bir gecede
Fosfor bombalarinin
Vücudunu kor yaptigi bir anda...
Sigindigi evin enkazi altinda
Son nefesiyle seslendi insanliga…
Neredesiniz…?
Önemsenmedi varligi…

Acilarin cocuguydu
Bilinmedi ölümü…

Metin Konak
bu güzel yazınızı yazdıran yüreğinizi usta kaleminizi sevgilerimle tebrik ederim.

anlatımı güçlü duyarlı kalemi saygıyla kutlarım.söylemek istediğim herşeyi arkadaşım neneh hanımefendi söylemiş.tebrikler kutlarım.

yorumunla güc verdin dost kalem...
kimse ya okumuyor,yada anlamiyor sanmistim...
tesekkür ve saygilarimla...

Her çocuk göz yaşıyla doğar, ama sonradan gülücükler dağıtır.Oysa Kin ve nefretin hakim olduğu şu dünyada mazlumlara, inananlara devamlı göz yaşı, ağlamak düşüyor.Zalimin zulmü cehennem ateşinin devamlılığı gibi kıyamete kadar sürecek.Mazlumun ahı Cennet'in nurunun devamlılığı müddetince kıyamete kadar sürecek.Hak ile batılın çarpışması değil mi zaten bu?Ama burada bir durmak lazım.Acaba inkarcılar güruhu kadar inananlar görevlerini tam olarak yapabiliyorlar mı?Karıncanın Hz.İbrahim için yakılan mecusi ateşini söndürmesi için su taşıması gibi saflarını belli etmişlr midir? Maalesef Hayır.Ellerine sus payı olarak verilen emdikleri yağlı kuyruk gidecek korkusuyla çok duyarsız kalmışlardır.Çığlıklar ayuka çıkmış olmasına rağmen yarım yamalak inananların duyarsız kalplerine çarpan hakikat gerekli yankıyı bulmamıştır.Üstelik bilgi çağında yaşıyoruz.Teknoloji son model.Filistin'de insanlar şehit olur ken biz magazin proğramlarını , kumarla para kazanılan proğramları izlemeye devam diyorduk adeta.Kendi nefsimiz adına daha fazla kazanmak adına bu mezalimlere ekranlarımızda yer vermiyorduk.
Yüreğinize sağlık efendim.Tek tük de olsa böyle mert yüreklerin varlığı beni ziyadesiyle güzel bir gelecek adına ümitlendiriyor.Allah tüm inananları zulümden kurtarsın.Amin!......