Atın gitsin bence…
Kirli Suratı bozdursan birkaç gram havyar etmeyecek zayıf insan müsveddesini…
Gömün gitsin gübre niyetine, aptal umutlarıyla beraber, tamam mı?
Sarın gitsin kefen niyetine, sosyetik bir pazar ekine, bir çift kokteyl ayakkabısından da
değersiz bedenini…
Yer israfı olmasın toprak altında onun varlığından değerli böcekleri rahatsız etmesin sefil cesedi, sökün gitsin dolgun bir bifteği ısırmaktan aciz kalsiyum fukarası dişlerini, tavernada tabak kırmanın zevkini anlamayan beynini, onbinlerce dolarlık sürreel yağlı boyalarınızı çözemeyen gözlerini, kesin piyano konçertonuzdan mana çıkaramayan kulaklarını, saç bakımı görmemiş kir-bok içinde saçlarını, kökünden sökün araları pislik dolu kahverengi tırnaklarını, kremlenmemiş derisini yüzün ibreti alem…

Bir ders vermek lazım di mi hala kendini insan sanan bu köpeklere (köpek derken şirinlik muskası bir kaniş değil, bildiğin mikrop yuvası, bitli sokak köpeği), ki hakları var gibi tüketiyorlar kıymetli oksijenimizi…

Neyine lan senin solumak! Hangi zevki yaşamak için nefes alırsın ki… eğlenmek bilmezsin, yemek-içmek dediğin çöpe atsan çöpe yazık bayatlıkta ekmek niyetine dişlediğin hamur parçalarından ibaret, ağzının içine akan sümüklerinin iğrençleştirdiği suratına mucize eseri biri baksa bile akıl edemezsin bir otel odası tutup sabaha kadar evire çevire becermeyi, ayakkabısından şampanya içmeyi…

Sen ki, kendini satsan o kadar para etmeyeceğin ayakkabılarımızın altına serilen kaldırımlara işeyecek kadar aşağılıksın. Sen ki, cüzdanımızın köşesinde kalan üç beş bozukluktan kurtulmak için aldığımız mendilleri bile bilmeyip burnunu karıştıran bir mahluksun…

Geberdin gittin işte en sonunda… Sana benzeyen milyonlarca sokak çocuğunu da birlikte götürmen, bizi artık yaşam alanımızda rahat bırakmanız dileğiyle… Öyle berbat bir şeysinki ölün bile problem…

Gömelim desek, kürek sallamaya bile değmezsin… Yakalım desek, boş ve beş para etmez yaşamın süresince tükettiğin enerji israf zaten fazlasıyla… Denize atalım desek, yaşama hakkı kisvesi altında güzel dünyamızda, cennet ülkemizde, kozmopolit şehrimizde yer işgal eden, denize akıttığımız tonlarca boktan daha değerli değilsin ki denize atalım…

Hiç doğmasaydın keşke…
Hem hiç ölmezdin o zaman, bütün aklımı sana mı vereyim…
Senden sonrakilere tavsiyemiz olsun, paranız olmayacaksa hiç uğraştırmayın biz kalın cüzdanlıları, gereksiz varlığınızla…