sızım... kalp ağrım... ne demeliyim ki sana daha başka ne isim vermeliyim?
dünyanın gün gün bahara koşuyor olmasına rağmen içimdeki çocuk zemheri ayazını atmamış olduğundan kalbinden beti benzi atık hala... nedenleri niçinleri kurcalıyorken beynim sadece bir gerçeği haykırıyor yüzüme... SEN... evet sen...
titrek bir mum ışığının ısıttığı kadar sıcak bedenim... gözümün gördüğü kadar yakın ve benim uzaklar... daha fazla daha fazla desede kalbim lutfu bu kadar yaradanın ne edeyim...
yüzüm sahte gülümsemelerden, içim feryatlardan harcadığım nefeslerden yorgun, illede bahar illede sen demeye devam ediyor...
vazgeçişler terkedilişler terkedişler tokat gibi gün gün beni kendime getirmekle kalmayıp sorguluyor karanlık zindanlarda işkenceye tabi...
tek kanatlı meleğin son kanadında yazan vuslat çevremde dönen entrikalardan yanmamak için korumaya çalışıyor kendini, ama ne fayda...evet ne fayda sen ben biz olmadıkça olamadıkça...
gök gürlüyor dışarda şimdi... biliyorsun ne çok korkarım... yastığı kafama basıp göz yaşlarımı yudum yudum içtiğim anlarda düşündüğüm tek şey bu böyle olmamalıydı oluyor...
tutamıyorum kendimi uzak duramıyorum yaslardan... işte böyle sevdiceğim... seni beni bizi düşünürken aklımdan kalbimden bunlar dökülüveriyor...
bak işte bir şarkı...
öyle bir rüyaydın ki...
sadece birkez gördüğüm...
denedim tutamadım...
rüzgarda savrulan bir küldün...
aşk herşeye değer...
seninle anladım...
bin yıl geçse sürer...
içimde rüzgarın...

<<sevgin ağlıyor kaldırımlarda... sana duyulan sevginin farkında mısın acaba...
sen içimdeki hiç büyümeyen çocuksun... al... VARLIĞIM VARLIĞINA ARMAĞAN OLSUN...>>