KAYIP AŞK İLANI

• 18 Mart 2009 Çarşamba 00:18:04

Kayıp bir aşk ilanına dönüşen, baharda soluşumun sebebi bu sevdaya önce ağlanır sonra hüzzam makamında bir ağıt yakılır. Yürek ancak bir acılı bir keman sesinde durulur. Gözyaşları akar durur. Mısraların süsü olur ve nihayet bir şiir doğar güneş yerine gönlün çileli ufuklarından.

Okşadığım saçlarından geriye iki üç tel kalmış, elimin kanayan mavisinde saklı durur hala. Yokluğunda bıraktığın gülüşü sevdim duvarlarda. Unuttuğum bir coğrafyadır vuslatın nazlı nazlı akan nehirleri. Şimdi boşluğunda titreyen bir keman sesi, burcu burcu tüter dudakların, gecemin puslu karanlığında. Ağzımdan dökülen kan renginde akşamlarda beklediğim sendin. Bir kapının çalışında ya da sızılı bir telefon sesinde duymak istediğim senin sesindi. Gittin işte, artık yapacak bir şey yok! Elimde üşüyen karanfillerin soluşunu seyretmek dışında… Üşüsem de bittin işte, geriye kalır kanlı bir ok.

Bakma bir karanfil kadar yorgun ve ümitsiz olduğuma, gülleri açmayan gençliğimde yaşlanmadan solduğuma. Seni sevmek için yaşayacağım bundan sonra, ölünce de seni sevmek için. Özlemin kadar güzel ve özlemin kadar ölüm olsan da seni seveceğim. İçimden yalnızlığın bulutları geçer gider. Yağmur yağar yüreğimde yalnızlığın gülü yeşerir. Gözlerimdeki nehiri bir gidişin bir de acı sözlerin taşırır.

Sus, deli gönlüm sus.
Konuşma boşu boşuna.
Küs, deli gönlüm küs.
Yar giderken başkasına

İçimde nazlı karanfil türküsü başlar susarken dilim. Serilir ufkumun sahiline bir kilim. Umuttur sırça köşklerden kovulan. Fakir dudağımın nedensiz bekleyişimin süsü olur. Dilime acı bir türküyü sürer gidişin. Suskunluk kanatır, suskunluk ağlatır. Suskunluk sessizlik değil, susmayan çığlıkların adıdır. Suskunluk içinde hiç bitmeyen bir konuşmadır. İçindeki hesaplaşmanın sessiz volkanlarıdır. Suskunluk, patlamaya hazır volkanın görünmez yangınıdır.

Sen sanma güneşin acısız doğduğuna. Bir güneş doğarken bin yıldız ağlar. Güneş, merhametsiz olmaya mahkûm, karanlığı söndürmek için. Güneş, ayından ayrı kalmaya mahkûm, karanlığa galip gelmek için. Güneşten kalmadır bende yalnızlık. Bu yüzden yüzümün bir yanı hep karanlık… Bu yüzden aşkın diğer adı ayrılık… Severken yalnız kalmanın ismidir aşka düşen mutluluk. Velhasıl mutluluk önüne çıkan fırsatları değerlendirme sanatıdır.

Belli mi olur,
Güneş Ay’a, ben sana kavuşur
Belli mi olur,
Ateş suya, su ateşe dönüşür.

Hüseyin Özbay