GÖÇEBENİN GÜNCESİ

• 16 Mart 2009 Pazartesi 18:05:55

GÖÇEBENİN GÜNCESİ

İnsan ne yaparsa yapsın , geçmişinden ve kendinden önceki nesillerin yaşanmışlıklarından kendini soyutlayamıyor.Bazen bilinçli bazen bilinçsizce , hayatta yürüdüğü yollarda aslında genlerinde kendine miras kalanlardan etkilenerek yapıyor tercihlerini.
Yıllar önce ilk dağcılığa başladığım günlerdeydi ; bir dersimde yerleşmelerin tarihçesinden bahsederken birden kitaptaki bir fotoğraf ilişti gözüme . Daha önce defalarca gördüğüm bir fotoğraf.Altay dağ’larında göçebe yaşayan hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlar ve çadırları .O an hayatımın en ilginç alarından biriydi.Ben dağları,zirvelere yürümeyi,dağlarda kamp kurmayı bir yari sever gibi seviyordum .Çevremdeki pek çok insan sürekli benim bu hobimi( onlara göre fobi) soruyor ve iyi niyetlerine sığınıp sorguluyorlardı.
Bana en çok sordukları soruda ;
-Neden bunca kolay şey varken , zaman geçirilip keyif alınabilecek , dağlarda yaz kış kamp yapıyor ve kendimi yollara vuruyordum.
Onlara defalarca anlatmaya çalıştım .Ama pek anlatamadım sanırım ki hep yinelediler sorularını.
İşte o fotoğrafa gözümün takıldığı o gün benimde tam anlayamadığım ve anlatamadığım bir sorunun yanıtı belirdi zihnimde.Aslında normal olan bendim. Belki Türk toplumunun genlerinden gelen , Orta Asya’daki atalarımızdan miras kalan göçebe kültürü yaşıyordu içimde .Ne mutlu bana dedim kendime .Ben severim yaşanmışlıklardan kalan izleri sürmeyi .
Aldırmadım kimseye yıllardır sürüyorum o izleri.
Dağlar benim kara sevdam oldu .Ve her sevdalının sevdiğine koştuğu gibi her fırsatta bende işimin beni bu şehre bağladığı günler dışında kaçıyorum dağlara , dağlarıma.Cumadan pazara.Bir çadır, biraz erzak ve dağlar kadar güvendiğim dostlarla bölüşüyoruz hem dertleri ,hem ateşi ,hemde is kokan acılı tarhana çorbalarını.Yok öyle yeni moda kulübümüz ama özgürüz , ayaklarımızın götürdüğü yere yürüyoruz.
Göçebeyiz sözün özü.
Göçebe , sevdalarında geri kafalı ama kendinden memnun ve Tanrı’nın yarattılarını bir dağın başındada olsa, kara kışta yaz sıcağında da olsa görmeyi ,bilmeyi,sevdalandığı yari tanımayı ve yaşamayı isteyen bir sevdalı göçebe.

16/03/2009.......İZMİR
Nisan TEPEL