Zülfünü düşürüp benlerine, sevda durağıma gelirsin
Bir yıldız kümesi serpip yüreğime, sevgini verirsin
Dağlar gibi yücedir sevdan, içimde halaya durursun
Panzehir gülüşlüm, sevdikçe ruhumu işgal edersin...

Gidişinin üzerinden yıldızlar geçti, ay dolunay’a döndü ve ben hâlâ o rüzgâr tepesinde aşkın parmaklarını okşuyorum. Çığlıkların denizlere düştüğü gecelerde sancılı itiraflarının üzerinden çok geçmedi sevdalım. Çok olmadı yüreğimden izin isteyip ayrılalı. Kalmanı istediğim, yanımda gözlerime sokulmanı beklediğim o akrep kıskacındaki günlerden geriye, sadece ve sadece yüreğin kaldı.

Bedenimin delişmen arzularını bir kenara fırlatıp, aynı köşede seni soluduğum günlerden geriye kalan, yüreğimi kor alevlerde bırakan gecelerden arta kalan, sigara izmaritlerine kazıdığımız isimlerimiz, aynı dairede sıkışmışlığımız değil mi? . Biz bu yerküredeki anlamsız kavgalardan uzak, aynı küredeki sevdaya yakın durarak bulduk birbirimizi. Sevinçlerimize sevinç katıp, acılarımızı uçsuz bucaksız evrene bir balona bağlayıp salmadık mı?

Gönlüme sürdüğün büyülerden, ruhuma nakşettiğin resimlerden nasıl kaçarım, nasıl ellerinin kutsal ovalarında verimsiz dururum diye sorarım arada bir kendime. Yokluğunun sevda duraklarında gönlümün yara berelerine ben senin panzehir gülüşlerini sürmüşsem, içimin enlem boylarında seni, yalnız seni bulmuşsam bu yüce ovalarda sensiz ne ederim?

Birazdan düşüp yollara bana geleceksin hasretim ülkene ulaştığında. Ruhumun buzlarını eritecek gül nefesin. Yüreğimi ısıtacak sözlerin ve avutacak gönlümü ellerin. Birazdan kor karanlığıma ışık olacak kutsal yüreğin. Birazdan sana ibadete duracak, bu yorgun yüreğimin ayinine katılacağım. Yıldız ülkesinden üzerine yıldızlar yağacak, göklerin gözyaşları saçlarına bu yüce evrenin büyüsünü sürecek ve biz oracıkta hiç bitmeyecek bir ayine duracağız.

Bedenini bağlayan, yüreğini dağlayan intizarlar yolunu da kesmekte bilirim. Seçmekte zorlandığın karmaşık yollara zülfünü düşürüp, tereddütlere sıvarsın minicik yüreğini. Sevgi pusulan gözyaşlarıyla boğulmuş, aklının firari duraklarında isyan çığlıkları atarak geriye dönmüşsün. Seni korkutan, seni binlere bölen bıçkın duruşlarda bile tarayıp çıkmışsın saçını sokaklara. Dinlemezsen yüreğini, bu diyarlar yaman olur, bu şehir yer bitirir seni, yaşlar dolar gözlerine.

Serçe yüreğin kafes arar telaşlı gün batımlarında. Akşamlara banarak yediğin lokman kuru, anılar sevdana hükümlü, gönlün sabrın tunç kapısı gibi dikilir karşında. Ufuklara saldığın mutluluk uçurtman rüzgârla birlikte şarkı söylemeyi hiç bitirmez ve sen göklere kaldırıp başını tanrıdan mutluluk dilersin. Bazen yaşamını, ilişkilerini bir masaya yatırıp yüreğinin bıçaklarıyla didik didik edersin. Nereden tutarsan tut, ne yaparsan yap asla bitiremeyeceğin bir garip öyküyü sen öylesine yaşarsın.

Yüreğinin kutsal mahzenlerinde kimsecikler yoktur senden başka. Özgürlüğünü bekler, gözlerini gün ışığına beleyecek günleri özlersin. Kapını sürekli çalan sevdayı içeri hiç almaz, mırıldandığın aşk sözcükleriyle onları kovarsın. Tutkulu bir salıncakta durmadan sallanır, kelime oyunlarıyla dama oynayan dostluklara yanarsın. Söversin kimsesizliğine, bazen de ağlarsın.

Günler dönecek, belki yıllar geçecek, ama bu aşk ölmeyecek. Mecnun Leyla’sını, Kerem Aslı’sını, Ferhat Şirin’ini yıldızların birinde bulacak elbet. İşte o gün korkularını silerek kollarıma koşacaksın. Çürümüş yüreğimle sana ’Hoş geldin’ diyecek, taptığım yüreğine değecek, ellerini öpecek, gözlerinde eriyecek ve son nefesimde bile seni seviyorum diyerek öleceğim.

Anlayacağın, yüreğinin bir köşesinde olabilmek için çok şey verirdim. Ne garip şimdi aynı yürekte bir bütün, bir olgun elma olmak için birbirimizi arıyoruz. Ne yazacağını bilememek gibi. Ben sevginin sözcüsüyüm kelebek. Mağrur yüreğinde yerim ne kadarsa o kadar büyürüm, sevgini verdiğin kadar aşkla yoğrulurum, sen olurum.