4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
728
Okunma
Önce doğallığımızı yok ettiler.
Ne büyük sevdalarımız kaldı
Ne büyük kavgalarımız.
Metalik sesler eşliğinde
İlk teknik buluşla gerdeğe koydular bizi.
Tüpten çıkma cinsiyeti belli çocuklar peydahladık.
Daha alamadan yaşamın hevesini,
Bilmem kaç gram ağırlığında
sancısız
zarsız
zahmetsiz
Sezeryanla doğuruduk aşkımızın meyvesini.
Artık başkasına açılacak lastik dertlerimiz yok
Nede kafamızı yoracak plastik kederlerimiz...
Ne acısını türkülere dökebiliyor insan
Nede konuştuğu anlaşılıyor.
Herkes susmuş,kafeste kuşlar konuşuyor.
Enerjisi boşalmış fay gibi dolaşıyoruz
Artık üretmek de yok,sadece tüketiyoruz.
Herkesin kafesi var,herkes herkesten sessiz
Beton bloklarda bir ileri iki-üç geri gidiyoruz
Biri düymeye basmış
Aşkı
Sevdayı
Dostluğu
İnsana ait olan her şeyi sadece tüketiyoruz.
Cevap Yaz