SON NEFES...
Tomurcuklarla başlayan bu sevda güllerinin dikenlerini ayıklayacak yüreğimin orta yerine saplayacağım..sana kokularını bırakıp,yüreğimde bıraktığı acıyla kalacağım..kim bilir belki çocuk gibi ağlayacak,sızlanacağım..gözlerimi saate dikecek,gelmeyen vuslatına yanacağım..ölümü hatırlatan sessizliğinle acılarıma tutunup o vaktin vurmasını bekleyeceğim…korkularını alıp yüreğinden odandaki hayalet olacağım..sigarandan çektiğin her nefeste bıraktığın nefesin olacağım…her şeyine göğüs gerebilecek olsam da sevilmek için bir şey yapmayacağım..bir adım yakınında olsam da tenine dokunamayacak kadar uzak olacağım..bir gün göçsem de sevda şehrinden içimden bir parçayı gözlerimden akıttığım kanlı damlaları ve gençliğimin o doyumsuz baharını sana bırakacağım… kirlettiğin bu bedeni kollarına sunup bir damla dahi akıtmadan ruhumu Yaradan a teslim edeceğim...
YORUMLAR
satırların arasına serpiştirilmiş gizli bir ironi de var yazınızda. her aşk kristal bir imkansızlıkla başlar ve elde edildiğinde sıradanlaşır.her aşık uykusuz gecelerin bedelini hayal kırıklıklarıyla öder belki...
ama her aşk aynı zamanda bir meydan okumadır hayatın rutin döngüsüne.
aşk dedik ya ne çıkarsa bahtımıza.
mevlana'nın dediği gibi '' ah mine'l AŞK...''
MEVLA'YI aşk olarak yakalamanız dileklerimlle.
tebrik ederim.