“MEHMET CEM YİĞİT”DİYE, BİR ŞAİR…”ŞİİRSEL TAHLİL

• 8 Mart 2009 Pazar 11:45:44

( 1 )
(SEVMEK SANA YARAŞIR)

Bugün, günlerden Çarşamba; 30 Mart 2005… Günün öğleden sonraki bir saati. Söke Şairler ve Yazarlar Derne-ği’nin bürosunda, birkaç arkadaş oturuyoruz. Büroya pos-tacı girdi. Elinde birkaç evrak, iki tanede şiir kitabı vardı. Yerimden heyecanla kalktım. Evraklarla iki kitabı postacı-dan aldım.
Oldum olası postacılar, beni hep heyecanlandırır. Çiçe-ği burnunda gelinler yada, liseli aşıklar gibi elim ayağım titrer. Biraz ürperir, biraz da kızarırım. Yüreğim yerinden fırlayacakmış gibi çarpmaya başlar. Bunlar; hep benim, kontrolüm dışında oluverir. Ben bile farkına varamam.. Gözünüzün önüne, öyle bir anı yaşarken, beni getirin. İşte o an gözlerim, o iki kitaba takılıp, kalıverdi. Heyecanım i-kiye katlanırken, kitaplardan birinin, adıma gönderildiğini okuyuverdim..
Bazı kimseler; “Alt tarafı bir kitap değil mi? Ne bu heyecan!? “ diye, küçümseyebilirler ama, gelin bir de bana sorun!? Sanki dünyayı bana bağışlamışlar gibi geldi. Mutlulandım.
Elimdeki evraklarla, diğer kitabı oradaki arkadaşlara u-zatırken, adıma gelen kitabın üstündeki, adres yazılı olan ve muhafaza için sarılan kağıdı açtım.
Bu, bir şiir kitabıydı. AY YAYINLARI’NDA basımı yapılmış, Mehmet Cem YİĞİT dostumun, bir şiir kitabı.. Ve de, ilk kitabıydı. Kartondan Kroma Lüks bir kapak i-çinde, “ BİR DÜNYA DÜŞÜNÜYORUM ÇAĞDAŞ “ isimli, güzel, sıcak, sevimli bir kitap… Ayni heyecanla, ki-tabı inceledim. Sevgi selinde sürüklenmeye başladım.
Ömrümde; elime alıp da, bir solukta okuduğum kitap, çok azdır. Mehmet Cem YİĞİT’İN kitabı, bunlardan bir ta-nesi.. Şiir okyanusuna dalıveriyor insan… Sanki; zaman durmuş da, hiç akmıyormuş gibi. Bir de, başımı kaldırıp saate baktım ki, gece yarısını geçmiş, 01. 30’ları gösteriyor zaman. Ne sıkıldım.Ne bunaldım. Ne yoruldum. Ne de bıkkınlık duydum. Su gibi derler ya, öylesine geçip gitmiş zaman.. Farkında değilim. Kitabın, son sayfasına geliver-mişim.
Kutlarım seni, Mehmet Cem YİĞİT dostum. Yürekten kutlarım.. Çağdaş bir cesaretle, önümüze koyduğun kita-bın, edebiyatımızın şiir harmanında yerini bulmuş ve gö-nülerimize sessizce girivermiş, iz bırakır olmuş. Nice ki-taplarının altında, imzanı görmeyi arzuluyorum. Başarılar.. Sağlıklı, verimli, şiir dolu bir ömür dilerim.
Kitabın içinden, pusula şeklinde yazılmış, sevgi yüklü, duygu dolu birkaç satırlık, bir mektup da geçti elime.. Teşekkür ederim.
*****
Kitabını anlatacak olursak; birkaç cümleyle, şöyle diye-biliriz. Tabii ki, bana göre.. Ön kapakta; el ele vermiş dört çocuğun, dünyayı çevreleyip kucaklayan resmi, onun üs-tünde, vişne renginde “ Bir Dünya Düşünüyorum Çağdaş “ şeklinde kitabın adı, iri puntolarla, el yazısı ha-linde yazılmış. Onun altında; yine el yazısı ile mor renkte “ Şiirler “ kelimesi bulunuyor. Resmin altında ise; yine vişne renginde, kitabın adının yazıldığı harflerin büyük-lüğünde, el yazısı ile “Meh-met Cem Yiğit “ yazılmış.. En altta da, sarı-yeşil gölgeli , siyah renkte, büyük harflerle “AY YAYINLARI “ ibaresi var. Tüm bunlar Gri tonda, şeffaf, parlak bir kapak kartona yazılmış.
Arka kapağa geldiğimizde; “SENİ YAZMAK” baş-lıklı şiirin yer aldığını, yan kenarında Mehmet Cem Yİ-ĞİT’İN pırıl pırıl bir resmini görüyoruz. Şiirin adı kırmızı mürekkeple, kendisi ise siyah mürekkeple yazılmış. Şairin adı vişne rengi, en alttaki ( ISBN ) numarası ise mor mürekkeple yazılmıştır. Fotoğrafın çevresi de mor mürek-keple çerçevelenmiştir. Kitabın iç sayfalarındaki şiirler, açık sarı renkli, (pelür cinsinden) ince kağıda dizilmiştir. Kapaktan sonra gelen birinci yapra-ğın arka sayfasında da kitapla ilgili bilgiler, kimlik bilgileri ve kitap edinme (ile-tişim) adresi olan; Altun-kalem Mah. Yeni Akkent Sitesi 4.Blok Kat.2- 42550- ALAŞEHİR, ibaresi yer almaktadır.
Kitap iki bölümde yazılmış olup; Birinci Bölüm: 82 sayfaya kadar şiirler yer almakta, İkinci Bölümde ise: 83-96 sayfaları arasında, “ Mehmet Cem YİĞİT İçin Ne De-diler “ bölümünde, çokça arkadaşlarının yazıları yer alı-yor. Ufak tefek, minicik bir kitap görünümündeki bu şirin kitap, 96 sayfadan meydana getirilmiştir. Birer tane edin-menizi salık veririm. Öneririm.. Sizler de, çok beğenecek-siniz. Eminim..
Sözümün buraya kadar olan safhasında, kitabı tanıt-maya çalıştım. İzninizle, biraz da şiirlerinden söz etmek istiyorum.

*****

“ SENİ YAZMAK “ adlı şiire kitabın ilk sayfasında ve de, arka kapakta yer verilmiş olması nedeniyle, sözlerime oradan giriş yaparak başlıyorum:

SENİ YAZMAK

“Şairler, şiirlerden bir bahçe şimdi
Şiirim, seni yazayım dedim seni
Otuz beş yıl emek geçtim
Tarlanda anız
Bahçende deli rüzgar
Bağında bereketli üzüm
Harmanda ürün oldum “

Şair Cem YİĞİT ; bu giriş mısralarında, şairleri bir bahçeye benzetiyor. Tabii ki bu bahçe; gönüllerde yeşerip açan, dal-budak salan, bir şiir bahçesi… Sonra dönüp şii-rine seslenerek, onunla konuşuyor. Diyor ki: “Şiirim, seni yazayım dedim seni” sözüyle; şiir okyanusunun sularına dalarak, “Otuz beş yıl emek geçtim “ deyip, çok uzun yıllarını bu şiir bahçesinde, Yunus EMRE gibi alın teri döktüğünü, gönül fırtınaları gördüğünü, yürek sızıları ya-şadığını dile getiriyor. Ardından da ekliyor; “Tarlanda anız / Bahçende deli rüzgar / Bağında bereketli üzüm-Harmanda ürün oldum” diyerek, yavaş yavaş şiir ürün-lerini verdiğini söylüyor.
Şirinin devamında:

“Şiirim, seni yazayım dedim seni
Tatlı uykularımı böldüm
Kalemimin sihirinde
Kağıdımın nakışında seni buldum
Yunus’lara, Pir Sultan Abdal’a
Karacaoğlan’a uğradım
Yolumu doğruladım
Şairler bahçesine çağrıldım
Güzelce ağırlandım
Kimisine emmim,
Kimisine dayım dedim
Hepsinden aldım payım
Şiirim, seni yazayım dedim seni “

Şair; bu mısralarında, şiirin büyülü dünyasına dalarak, tatlı uykularını böldüğünü, kaleminin sihirinde, kağıdının nakışında seni buldum benzetmeleriyle, daldığı şiir dünya-sında olgunlaştığını, bu serüven gibi yaşamında olgunla-şırken, Yunus’lara, Pir Sultan Abdal’a, Karacaoğlan’lara uğradığını, tezgahlarda piştiğini, yandığını belirtiyor. Böy-lece de doğru bulduğunu, şiiri öğrenip yetiştiğini, sonunda da şairler bahçesine girmeyi hak ettiğini, o gönül bahçesi-ne çağırılarak ağırlandığını, o bahçede ölümsüz birer gül o-lan şairlerin kimine emmi, kimine dayı diyecek kadar yakınlaştığını, hepsinden ayrı ayrı dersler alarak payını ta-mamladığını dile getiriyor.
Bu şiirin son mısralarında, son bölümünde ise; “ Evren bir han / edebiyat dergileri nazlı yolcusu / Davran zavallı gönül, davran / Sana da yer varken / Şiirim, se-ni yazayım dedim seni” mısralarını tamamlıyor.
Şair bu bölümde dünyayı bir “evrene” evreni, “evreni bir hana “ benzeterek, edebiyat dergilerini, bu evren için-de yolculuk yapan nazlı, birer yolcuya benzetiyor. Dönü-yor tekrar kendine.. Gönlüne seslenerek, “ Davran zavallı gönlüm davran” sözüyle uyarıda bulunuyor. Bu sonsuzun son kapısı olan “ Han yolculuğu” sürerken, yani hayattay-ken, ölmeden önce, o şairler bahçesinde bulunurken, “ Şii-rim, seni yazayım deim seni “ sözleriyle, şiirini bitiriyor.
Kitabında yer verdiği şiirlerinin ödül aldığını altında açıklayan, şarkı sözü durumundaki şiirlerinin de beste-lendiğini, makam isimleri ve bestekar isimleriyle açıkla-yan üstat Mehmet Cem Yiğit; “ İçim İçime Sinmedi “ adlı şiirinde bakın neler diyor:

“ Sen gittin gideli gözyaşlarım dinmedi,
Ne şarkının, ne türkünün tadı kaldı,
Neşe’m kaçtı, içim içime sinmedi,
Ne şekerin, ne de tuzun tadı kaldı,

Bir türlü yokluğuna alışamadım,
Nedense şu gönlümle barışamadım,
Oturup, seninle seni konuşamadım,
Tel tel saçın okşayıp, uyutamadım.

İnan seni senden çok çok seviyorum,
Özlemin hasretiyle bana geliver,
Mutluluktan kanatlanıp da uçuver,
Ne çok sevdiğini er geç söyleyiver. “

Eğer mümkün olsa tüm şiirlerini mısra mısra ele alıp tahlilini yapmak isterdim. Fakat, ne mümkün!? O zaman, ciltler dolusu kitaplar yazmaya gerek duyardım. Onun için de mümkün değil.. Yalnızca; olduğu gibi alıp, yazıma ekleyebilirim. O da, bir-iki şiirini geçemez. İşte size; son olarak bir şiir örneği daha;

SEVMEK KALPLERE YARAŞIR

Gönlüm gözü sevinç dolu,
Güzellikte aşkın yolu,
Sevenler de olur mutlu,
SEVMEK İNSANA YARAŞIR.

Gonca gonca açan sensin,
Burcu burcu kokan sensin,
Daldan dala, konan sensin,
SEVMEK İNSANA YARAŞIR

Gönül bir sel gibi coştun,
Bulut gibi dağı aştın,
Koşup da hep yorgun düştün,
SEVMEK İNSANA YARAŞIR.

Mehmet Cem YİĞİT’E
Sevgilerimle…