GİT!...

• 6 Mart 2009 Cuma 16:46:39

Karşılıksız sevebilmekse sevda
Gerçek seven küle dönmüş her çağda
Elim kolum bağlanmışsa kıyında
Sana olan sevdamdandır bilesin.

Nasıl bir şey bu yağmur yürekli.Acıdan geçtim,öfkeden geçtim,hayal kırıklığından geçtim.Gülmekten geçtim,ağlamaktan geçtim,bir senden geçemedim.Ne kadar kırılsam o kadar affediyorum.İçimden atmaya çalıştıkça geri dönüp yüzüme çarpan bumerangım.Seni kalbime nasıl bir kalem yazdı ki silinmiyorsun.Aşkın bitti, sevgin baki kaldı.

Git!...Ben seni unutmayı seçtim hatırlasana.
Dedim ki sana ait bir şey bırakmayacağım bende.O halde içimdeki eksilmeyen sevgini neden silemiyorum.Gözlerini unuttum,sözlerini unuttum,aşkını unuttum sevgin çıkmıyor kalbimden.Acımı unuttum,göz yaşımı unuttum bir gülüşün kaldı kulaklarımda.

Git!... Ben seni hiç sahiplenemedim hatırlasana.
İstedim,çok istedim.Olmaz dedi mantığım.Sen boynunu bükerken ben nefsime yenilemedim.Bana ihtiyacın varken ve gitme derken sürekli gitmek istedim.Sustun,öyle bir sustun ki bir daha hiç konuşmadın önceki gibi.

Git!...Yaralarını saramadım hatırlasana.
Sana gelmiştim yaralarını sarmaya,acına ortak olmaya.Sözler vermiştim aç pencereni bahar dolacak kalbine diye.Ben sana baharı müjdeleyen pembe bir şeftali çiçeğiyim demiştim.O zamandan belliydi kalıcı olmaya niyetim yoktu.Baharı müjdeleyen bir narin şeftali çiçeğinin ömrü ne kadardır ki.Müjdeler ve gider.Şanslıysa arkasında meyve bırakır.Bize kırağı vurdu.

Git!...Masumiyetini sevdiğim unut beni.
Bazen bir bebek masumiyetiyle gelirdin bana.Bir güle dokunur gibi,bir bebeği sever gibi sevmiştim seni.Tüm acılardan,korkulardan,yokluklardan,seni yaralayan her şeyden koruyan kalın bir zırh olmak isterdim sana.Şefkatimle sarmak,sevgimle ayaklandırmak isterdim.Yapamadım.Önce ben kıydım masum sevgimize sonra sen.

Git!...Unut beni ve mutlu ol.
Dik dur,sakın yıkılma.Hayatta umduğunu bulamadığına yanma.Her gecenin bir sabahı,her yokluğun bir sebebi ve her aşkın bir sonu vardır.Biz ikimiz el birliği yapıp bir aşkı öldürdük.Ben olmazlarımla,sen gururunla içimize konan aşka, rabbimizin hediyesine layık olamadık.Öyleyse yüreksizliğimizin cezasını çekmeliyiz sessizce.Bir kez olsun helalleşebilseydik keşke.Sonra payımıza düşen acımızla yollarımıza gider ve kesiştirmezdik bir daha yollarımızı.

Git!...Unut!...Sus!...
Biz bu acıyı hak ettik.