- 903 Okunma
- 9 Yorum
- 0 Beğeni
Sen Onu Bilmiyorsun
Kına. Yüzüm yırtık.
Ölümden mikyaslı bir hayatın sahibiyim ben.
Ölüm çekülünün gölgesi upuzun, bir tik tak gibi her salınışında zamanı sayıyor.
Bence değil kendince sayıyor. Gizlememi de istiyor herkesten.
Hani bir baş gövdesizmiş gibi, boşlukta düşüyorum, mazisiz...
İyicene kanıksadığımız bir dünyada, bir acaiplik gibi, üç boyut bakınca görülen.
Ancak güneşin tayflarına kirpiklerini kapatınca görebileceğin bir aymazlık, bir şaşırtıcılık, bir tuhaflık düşmüş pelte-tembel günün ortasına.
Ben hep var biliyorum, bunu hep.
Sen de bil, bil de kar elde etmeyi bekleme.
O gün ortasındaki sessiz çığlık, dilsiz tehdit, engelsiz tahdit.
Sen bunu bilmiyorsun.
Biliyorum aşktan görmedin, göremedin.
Aşkı daha bir ölümcül yapan, daha bir kanlı, günortasında olanı sen bilmiyorsun.
Seni son kez bulup son kez yitireceğimi, onu bilmiyorsun.
Gün ortasına yuvalanmışı...
.
YORUMLAR
"Sen onu bilmiyorsun" diyor şairim; oysa neyi biliyoruz ki?
Hiç bir şey bilmiyoruz aslında; ya da o bildiğimizi sandıklarımız, o kadar az ki... Bunu deneyimler edindikçe daha iyi kavrıyoruz; en azından benim açımdan bu böyle...
Kocaman bir hikayedi anlatılan. Bir çıkmazın, çaresizliğin ve hüznün seslenişiydi.
Umuyor ve diliyorum ki saatin tik-takları geriye, nahoş olana; acıtana götürmez düşünceleri.
Keşke az daha uzasaydı; çünkü daha çok diyecekleri vardı kalemin!
Uzun bir aradan sonra buluşmak kaleminizle, her zamanki gibi, çok öğretici ve iyi geldi, değerli Üstadım.
Çok teşekkürler, saygılar, selamlar olsun.
deniz_tayanç1
Bu yazının
Okudukça acıtan bir yanı mı var yoksa?
Sanmam, söylememiş.
Çok saygımla.
Hani bir baş gövdesizmiş gibi, boşlukta düşüyorum, mazisiz...
BU CÜMLEYİ OKUYUNCA, İŞTE BU GÜNLERDEKİ BEN DEDİM KENDİ KENDİME...
GEÇMİŞLE OLAN SORUNLARI ÇÖZÜP BİTİRDİĞİMİZDE BÖYLE OLUYOR SANIRIM...
YA DA BEN HENÜZ BUNUN NE OLDUĞUNU BİLMİYORUM...
KENDİMİ YAKALADIM SATIR ARALARINDA...
DERİN BİR YAZIYDI...SAYGILAR...