ISSIZ HAN

• 26 Şubat 2009 Perşembe 00:26:10

Kadim zamanlardan kalma ıssız hanlar vardır, bir zamanlar önlerinden kervan yolları geçen,samanyoluna takılır gibi gözlerimiz çakılı kalan yollar! Çalıların,dikenlerin,heyelanların boğduğu yollar...Bu yollarda umutlar taşınırdı,biribirine teyellenirdi hayatlar ve gün yokuşları aşarken bağdaş kurardı hanlarda hayaller. Zaten dingin olan hayatlar burada daha bir umarsız olurdu elbet.

Hayatlar,hayatımızda biraz hanlara benzer. Bir zamanlar ne çok kervanlar geçer giderdi kapımızın önünden. Çoğu kalbimizin kıyılarına sürtünerek geçip giderdi. Her kervandan bir yara alır, bazen kan içinde kalmaz mıydı kalbimiz? Birgün merakınız artar ve dönüp kalbinize bakarsınız,ne de çok tortu kalmıştır geçip giden onca kervandan... Kalbimizin bunca yüke nasıl dayandığına durup hayret edersiniz!...

Ben, kalbimin bunca sürtünmeye nasıl dayandığına hayretteyim! Bir kısacık ömrün bunca yaraya dayanmış olabileceğine inanmaz sınız. Sonra asırlarca yaşanmış gibi gelir hayatınız-hayatımız....

Gün olur, bir kimsesizlik çöker saçaklarınıza..Vefanın kaç yıldız yılı uzaklarda birşey olduğunu farkedersiniz. Değer mi yaptıklarımıza diye içlenirsiniz..İçiniz boşalır bir karakovan gibi ! Oğul oğul arıları bekler petekleriniz. Gözünüz yalnızca sivrisineklere takılı kalır. Onlar da iğnelerini sokup giderler..Artık kovalamaya bile deymez diye uğraşmaz sınız sineklerle..Ballarınız kovanınızda ekşimeye durur,kimin ağzına sürseniz acı bir tat bırakır,dahası tatsızlık. Balınız artık sirke kesilmiştir. Bu ekşime yüzünüze de yansır. En komik şeylere bile sadece tebessüm etmek gelir elinizden. Kahkaha boğucu bir felaket gibidir eşikte. Çim altından göz parlatan bir kurbağa gibi izlersiniz hayatı ve hayatları...Sular habire oyar altınızı ve birgün yar yıkılıverir başınıza ansız! Sulara katılıp gitmeyide akledemez siniz. Artık burada çokta aklınız yoktur. Belki de sizin dün de aklınız askıdaydı farkında değildiniz öyle mi?

Ey ! Aklımız..Akıllarımız,siz dün nerdey diniz de bizi görmediniz? Siz olmasanız da gönlümüz vardı,gönlümüz kocaman kadim bir handı! O da son yangınlarla birlik yandı..Ah ! Kalbim bunca yaraya nasıl dayandı ?