YİNE RÜYAYMIŞ..

• 25 Şubat 2009 Çarşamba 16:33:57

Benim ay yüzlüm, tatlı güneşim, bahar çiçeğim, sümbülüm, gönlümün sultanı, güzeller güzeli tatlı meleğim, rüyalarımda arada bir gelip beni ziyaret eden hayali sevgilim. Kaç gündür girmiyorsun rüyalarıma. Belki de İstanbul gibi ağlayan şehirlerden yani çok uzak yerlerden geliyorsun. Belki de yoğunsun bugünlerde. Belki de sen geldiğin saatlerde hani ben uyumamış oluyorumdur. Belki de ben konuşamazken sen içimdeki benle konuştuğun için buna ihtiyaç duymuyorsundur. Beni görmeden, sesimi duymadan hayalimi sev diyorsun.

Gerçek hayatımda var olmasan da hani, mektubumu okuduğunu düşünüp bu gün kalbimden geldiği gibi yazmak istiyorum sana.

Belki de şimdi sen aklımdan geçeni okuyorsun. Belki de şimdi yanımda ve beni dinliyorsun. Yokluğunda ne yapacağımı merak ediyorsun. Yoksa çok komik mi gözüküyorum oradan, eğer varsan ve bana bakıyorsan uzaklardan biryerlerden. Duygularımı içime hapsetmek yerine ait olduğu yere sunmak istiyorum. Yani sana vermek istiyorum. Çünkü onlar sana ait. Senin için var onlar. Ve sen benim için öyle değerlisin ki. Sana karşı olan sevgim o kadar büyük ki. Seni öylesine çok seviyorum ki. Bir iki defa hayal meyal gördüm seni. Yüzünü bile göremedim tam. Ancak zihin makinemle çektiğim beyin kartımda saklı fotoğrafların hala. Her gün bakıyorum gönül makinemde sana.

Yeni bir güne gözlerimi açtım ve aklıma yine ilk sen geldin. Çünkü dedim ya yukarda. Gelmedin kaç gündür. Belki de hiç gelmeyeceksin bir daha. Ama hep gözlerimde hayalin. O üzerindeki elbisen. Sanki cennetten gelme bir hurisin. O kadar güzel giyiniyorsun ki inan. Tam istediğim gibi. Gıptayla bakıyorum sana. Gerçek de olmasan da aşık olmamak elimde değil ki sana. Diyorsun ki sanki bana. Üzülme sakın. Sabret kavuşacaksın bana cennette. Ama benim dilim tutuluyor konuşamıyorum sana. Aktaramıyorum duygularımı. Yanına geliyorum. Konuşamadan yok olup gidiyorsun birden. Sen ise sadece gözlerinle konuşuyorsun bana.

Hani kalabalıklar içinde yalnızım demiştim ya. Şimdi kalabalıklar içinde iki kişiyim. Biri sen ve biri ben. Yürüyoruz birlikte. Sana açıyorum kalbimi içimden duygularımı söyleyerek. Bir Allah’ım biliyordu içimdeki yağmur yüklü gönül bulutlarını. Bir de senin bildiğini kabul ediyorum şimdi.

Nolursun yine gel bu gece rüyalarıma. Ama biraz geç gel hani. Benim uyuma saatim gecenin ikisi. Bir de geldiğinde rüyalarımda bulut olsun unutma ha. Ve seninle birlikte ıslanmak istiyorum bu bulutlar yağmura dönüşünce. Ve seninle birlikte karşılamak istiyorum karanlığın bağrında saklanan güneşi. Seninle birlikte beklemek istiyorum mevsimi gelince açacak çiçekleri. Sen benim umutsuz mevsimlerimdeki kışımı bahara çeviren, gönlümdeki kurumuş otları yeniden yeşerten rüyalarımdaki hayat çiçeğimsin artık.

Unutamadığım sen: yine senin gelmeni bekleyeceğim bu gün. Gönlümdeki çiçeğim gelecek yine. O en güzel elbiseler içinde hani çok beğendiğim. Belki de kocaman bir merdiven belirecek önümüzde gök yüzüne doğru uzanan. Birlikte adımlayacağız her bir basamağı. Belki de altında bir nehir olacak kocaman. Ayağımız kayacak ve biz de düşeceğiz aşağıya. Seninle ölmek bile tatlı olacaktır eminim derken açılacak gözlerim yeniden hayata. Ve derinden bir ah çekip mırıldanacağım: YİNE RÜYAYMIŞ diyerek.

Sevgilerimle;

Bir Cumartesi Sabahı;
Ve evimde yalnız olduğum bir saat.