Yarim.o kadar hasretim ki sana.Yanındayken bile seni özlüyorum.Aldığım her nefes kalbime saplanıyor.Gözlerim seni arıyor.Nerdesin sevdiğim.Biliyor musun küçücük bir umudum olsa dayanırdım.Ama yok.Sen beni hiç sevmeyeceksin.Hiç gözlerind ekaybolamıycam.Korkuyorum sana doyamadan son nefesimi vermekten.Çünkü artık yaşamak çok zor geliyo.Bu şehirde nefes aldığını hissetmesm yaşayanmamazdım.Aynı gökyüzünü paylaşıyor olmak bile mutlu ediyor beni.Küçücük bir an bile olsa tebessüm edebiliyorum.

Ben acıyı seninle tanıdım.Öğrendim artık acı çekmenin ne olduğunu.V eacını insanı hergün nasıl öldürdüğünü.Yaşayan bir ölüyüm sayende.Ama yok kızamıyorum ki sana.Sen benim diğer yarımsın.İnsan kendine kıyabilir mi.
Herşeyim nerde olursan ol hep mutlu ol olur mu.Emin ol bir yerlerde tebessümüne canını verebilecek biri var.Hiç söyleyemiycem sana .Ama bari mürekkebim anlatsın.Seni çok sevdim.Hala seviyorum ve ölüm gelinceye dek sevicem.Hoşçakal serserim.Hoşçakal doyamadığım. Klabim hep seninle iyi bak ona çünküçok yorgun, yaralı.Seni senden bile çok çko çok seviyorum.

Son bi şey daha belki umrunda değil ama bil istiyorum.Son nefesimi seninle vermeyi diledim hep.Gerçekleşir mi bilmiyorum ama istiyorum işte.Bu dünyada hiç mutlu olmadım.Belki ölürken mutlu olurum.

HERBİŞEYİM.Sana hep böyle hitap etmeyi hayal ettim.Belki son nefesimde....

Bu yaralı mektubun devamına titreyen ellerim de kalbimde dayanamaz.Kendini hep benim sevdiğim kadar sev ve kendine iyi bak....






NOT:Bu mektubu bir yıl önce yazdım.17 yaşındayken.çok iyi değil belki ama paylaşmak istedim.çünkü içinde kalbim var...