KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 685 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Gölcüğe başlangıç
Gölcük diyordum ve neden çok seviyorum o kasabayı anlatayım biraz.uzun yıllar yaşadım bir kez.yaşamda belki de çoğunluğun edinemediği bir dostum oldu, kardeşimden ileri.dostluğun o doyulmaz hazzını yaşadım yıllarca.çok sıcak insanlar tanıdım o kasaba da.ne arkadaşlıklarımız ve nice unutulmaz anlarımız oldu.zaman geldi elimizde ne varsa yüzlere böldük zaman geldi bölünenleri tam yaptık orda.zaman geldi bir deprem aldı götürdü hepsini .dostumu da peşine takarak.ve bana yeniden başla dedi silbaştan her şeye.olmadı tabi olamazda .evet belki yaşanır yaşam , yeniden doğan güneşe inanılarak günaydın denilebilir.belki de yanılıyorumdur ama giden dostun yeri dolmaz .o kolay edinilir değil ki.rastgele de olmadı.tırnakla yavaş yavaş kazılarak edinildi.bir mücadelenin ve uğruna yaşam verilen bir savaşın zaferiydi.ve şimdi o kasabanın yakınından bile geçsem oraların gri havası içimi kapladığında bu zafer aklıma gelir.şimdi unutulur mu yada yerini başka mekanlara devredebilir mi buralar.?
Ve birde aile olduk burada.derler ya çekirdek aile işte yani.Evlendiğimizde 10 daireli binada sadece iki daire vardık , ama yalnız değildik ha öyle düşünme.Önümüzü denize arkamızı ormana verdik.Önümüzde poseidon arkamızda doğa ana bize komşu oldu.Akşamlarımızı paylaştılar ve bizle konuştular.Şanslıydık bir çok insana göre.Yaşanmamışlıklarımızı öğrettiler orda.Derken bi baktık bizim gibiler çoğaldı.Oraya o topraklara özgüydü bu.Gri göğün insanlarına aitti.Eşimle dünya ya ilk sürgünümüzü bu gri göğün insanlarının yaşadığı topraklarda ektik ve sürgün aldık.Sabah çayımıza , ekmeğimize katık ettik rüzgarını denizin.Renkleri öğrendik ormanda.Dost edindik tüm çekirdek aile o insanı.O da bizi.Bilemezdik yaklaşan fırtınayı öngöremezdik.Doğa anayı suçlamak sahtekarlık olurdu.O demedi ki fırtınamın önüne durun , fırtınamın önüne binalar yapın ve o binalarda yaşayın.Bizi insanlar kandırdı yine.Ama Gölcüğün insanı değil.Başka topraklardan gelenlerdi bunlar.Her şeyimizi almaya hazırlanıyorlardı biz onları Tanrı misafiri diye ağırlarken.Ne bilirdik dostumuzu da peşlerine takıp sonsuzluğa götürerceklerini.
YORUMLAR
Ne diyeyim ki...!?Satırları okurken,sanki kendimi anlattıklarının içinde bulmuş gibi oldum.Sanki yaşadıklarını seyrediyordum okurken,bir film şeridi gibi geçti gözlerimden sanki...Unutulmaz bir yerden kalma,unutulmaz anılarla yüklü ve hükümlü olan kalbin çok güzel şeyler dökmüş satırlara.Yazdığın eserin adı GÖLCÜĞE BAŞLANGIÇ.Yani bu yazı daha bir başlangıç,devamınıda bekliyorum ona göre....=)Sadece başlangıçla kalmasın.Tebrikler!
