~NE MUNASEBET~(anka)

• 16 Mayıs 2007 Çarşamba 22:58:32

Comelip ara verdikten sonra yine bir faninin hududunda,kalan medetlerini bohcasina sardi.kirintilarini bir tas uzerine birakti,karincalar yer diye
ummadik tas,bas yardi hep,ummadik tasta umulsun medet kirintilari,kalp kirmasin umut kirmasin bas yardigi gibi...
kalkerli yapisi bu yolun,duse kalka "belki"varir diye cikti yola...iste simdi tam vakti deyip destursuz yurudu...iste simdi tan vakti deyip azicik
yorulmaya karar verdi.toz bile kalkmadi.ve bastigi yerlerden bir nukte olsun "iz"bile birakmadi,ki Hakk "iz"i oldugu ve yarattigi gibi bulsun
diye.kimsenin gonlune dert olmadi.bu yuzden ama isterdi hep bunu.insan olasi geldi bir zaman,oldu,gordu,yasadi,simdi gitme zamani.her bir uzvunu
emanet diye birakti mecazen,geri kalanlarida hacze verdi onlari almak icin geriye.sonra anladi ki hepsi nedamet unsuru.kaldi icinde,sardi bir
pacavraya,atti cebine,cebi delikmis,dusuverdi.olaganca gurultuyle,bakti ki olacak is degil,nesnesini birakti lakin icine isledi o hesabi.
kalbi delik degil...
yama yapmaya calisirken ruhuna yine,yeniden,bedenine batirdi ignenin ucunu inceden bir "ah"deyiverdi.az bir kan beliriverdi,sonra gecti.
yaptigi yamalari ruhuna bir turlu begendiremedi,matliktaki iplerle yapabilecegi bu kadardi.kendi icinde kimsenin gormedigi ve kimsenin bilmedigi halde hep utanirdi
o yamalardan.ortunmesine yetiyordu ama yine de...cafcafli bir kaftan degildi tabii ki umdugu...hayir umdugu medetler bu kadar imkansiz degillerdi oysa ki...avunmasi
insanoglu acisindan elbet ki gorunurde cok basitti ama olmadi nasip.iste tam da bir karincanin uzerine basip,gecmisti ki bir an sol ayaginin olmamasini bile istedi.
dogustan solak...bu sebeptendir ki "musibet"edasiyla yol vermek istemezdi girdigi her yolak.oldugu mekanlar makber diye telaffuz edilmezdi,secde etmezdio sanki objeler
bir daha.basi dik,ruhu egik gecerdi,kimse bilmezdi.o vakit kabuklari catirdar yavasca hem olumun hem de yasamin habercisi gibi olurdular.ankalar gibi...anka gibi hayirli
hissetmezdi tabii ama nasil olumu ozlemisse,o da oyle ozlerdi...
ne munasebet...
sonra giderek "hadd"kelimesini vucudunun her bolmesine addetti.
her ariza verdiginde,varligi surgune cekiliyor,kimi zaman sabahlara dek,iskenceyle ruya goruyordu.ama kimse bilmedi.agirligi gunahlarinin yaninda kus tuyu misali
sevaplariyla birlikte ucuveriyor,geriye ellerine yanmis halinin kulleri veriliyor ve kendi ellerinden bir daha doguyordu...
ne de hayra alamet...

"ruhuma denk,
bencil bir kiyamet.
caresine bakamadi bunca nedamet,
Rabb`im bu yamali ruhu sen adam et..."