...GÖZÜME DEĞMEYENİM...

• 16 Mayıs 2007 Çarşamba 17:51:18

Selam sana gözüme değmeyenim.

Uzaksın şu sıralar başı dumanlı dağlar gibi. Efkarım senden mi geldi ? Bir an geliyor unutuyorum en büyük sızımı. Neşe alcakken beni ellerine; yine ani bir sensizlik fırtınasında savruluyor gülüşlerim. Olduğum yere çöküveriyorum ellerim bağrımda.

Bir zamanlar benden zamanımı çalıyor diye kızardım uykuya. Bir zamanlar saniyelerimi bile seninle doldurarak değerlendirirdim. Ya seni okurdum doyasıya ya da sana içimin şiirlerinden demetler sunardım. Bakışlarımın en muhteşemini seçip senin için ayırırdım. Bana bakarken kayboluşlarınla ben de mest olurdum. Hatırlarsın sen de ne çok susardım; yüreğimin haykırdığı sevda çığlıklarını duyasın diye.

Son günlerdeyse sever oldum uykuyu. Sensizliğimi sadece uykuda unutuyorum. Hele güzel rüyalar yok mu? En sen olan anlarla dolu rüyalar beni çepeçevre sarmıyor mu? Uyuduğum zamanlara aşık oluyorum. Gözlerimin yaşlara teslim olmadığı tek zamanlar onlar.

Bilmiyorsun değil mi; tüm renklerimin peşinden geldiğini? Bana sadece hazan sarısının, sadece hüzün grisinin kaldığını görmüyorsun bile.

Bilmiyorsun değil mi; tüm seslerimin sesine kendilerini adadığını? Bana sadece fırtına uğultularının, gök gürültülerinin, sağır çığlıkların kaldığını duymuyorsun bile.

Halbuki; seninle sonsuz gibiydi mavilik. Hiç batmayan güneşlerim vardı. Her gün; geceden kolayca sıyrılırdı. Bahar sarılıydı mevsimlerime. Kış kapımdan bile geçmezdi. Hazan neydi yüreğim bilmezdi. Konuşmazdım; sesim cıvıldardı adadeta. Yürümezdim yollara düştüğümde; uçardı ya gönlüm pembe bulutlarda; ayaklarım değmezdi yere.

Şimdi özledim o "ben" i. Nerede; nerelere gitti? Sanırım bunun da farkında değilsin. Renklerim, seslerim ve ben senin peşinden gelenler olduk. Bir beden kaldı bana; içi boş, uykuya yenik.Günleri es geçen gecelerin ellerindeyim. Ara ara anılar salınır karanlık koridorlarda. Belki yenilenirdim; terk etseydi sen gibi anılarında beni. Unutturmuyor, unutamayacağım; biliyorum ben hep böyle kuruyuşlarla beraber yaşayacağım.

Birgün yine gülecek yüzüm; bunu da biliyorum. Yalnızlığımla, acılarımla yaşamayı öğrendiğimde; ben, ben olduğumu hatırlayacağım. Ama sen bu çektiklerimden habersiz, hep göğünde güneşinle yaşamış olacaksın. Olsun!

Bilrim iki kişinin mutlu olması da, mutsuz olması da zor. Bir taraf farklı olmalı. Bana hüzün, sana gülüşler kaldı...

ASLI DEMİREL...