Sevme eylemini başlattım, bilmedik diyarlara gidiyorum. Her geçen gün içimde büyüyen özlemi bitirdim , artık yüreğimi özgür bırakıyorum.

Binbir umutlarla yarınlara koşuyorum durmaksızın.
Dalları fırtınada kopmuş bir ağaç misali ordan oraya savrulsamda, geceyi aydınlatıyorum , hep Güneş doğuyor sabahlarıma.

Bir ayrılık vakti tutsada sancılarım, mutluluk tablosu çiziyorum yaşamımdan acı film karelerini silerek.
Düşlerimi bıraktım sayfalara daha ağlamıyorum ayrılıkların ardından.

Senli kelimelerin hiç geçmediği, senli anıların hiç hatırlanmadığı hatta senli yaşanan bir zamanın bile olmadığı bir zaman dilimi yaşıyorum.

Rüzgarda savrulan duyguların esiriyim halada ama...
Ama suskunluğum yendi sensizliği. Helede sevmek var ya, kapanan kapıların ardında kaldı o buruk tebessüm, yürek sancısı.Adını anmam daha.
Yinede binbir düşünce üşüyor beynimde. Bırak üşüsün ne olur ki...

Anlamazdın beni sen şarkısını çok dinliyorum bu aralar.Ve dinledikçe sen geliyorsun aklıma.
Sende beni anlamadın hiç, anlamak istemedin belkide. Ben niye kendimi üzüyorum ki şimdi.

Bakışların artık bana uzak biliyorum, yüreğin yasak, sevdan bana tuzak.Bırak bu sevda bitmeli diyorsan, git....

Bu kent geçilmezde olsa kederden, ben yinede umut serpiyorum tüm kaldırımlara.
Hani geçerde biri, belki umut ışığım olur diye.Çünkü hep geç kalmışlığın özlemi var bu tozlu yollarda, sensizlik var.

Bana küskün olsada hayat, tutundum her bir dalına inadına, geri dönmesede giden sevgili, alıştım ben yanlızlığa geç kalsamda hep bahara...


sevay