Canım Sevgilim,

Saatlerdir hücremden dışarı çıkmıyorum.Her zamanki gibi seni hissedebilmek için yalnızlığımı sıkı sıkaya korumaya çalışıyorum.
Ve işte sana ilk defa yazıyorum…

Sana borçluyum benim saçları portakal çiçieği kokulu yarim,sana borçluyum…
Her bağrına basışında beni benden edişine borçluyum…
Yazdıran,ağlatan kanatan..Kah susturan sus pus,kah söyleten deli divane..Sessizce içtiren ,delice seviştiren,şiirlerim için kelimeler hediye eden,ruhuma dolu dizgin fırtınalar serpiştiren meleğim keşke sana gözlerimi verebilseydim,seni gördüğüm gibi çıldırırcasına sen de beni görebilseydin…

İlk tanıştığımız günü hatırlıyorsun değil mi?Bir havuz başında…
Biraz utangaçtık bira da ürkek ilk merhabamızda.Sahi hangimiz hangimizin yüreğini biliyordu ki,hangimiz hangimizin gerçek niyetini algılayabilirdi ki?..İtiraf edeyim tek niyetim seni yüreğimle tanıştırmaktı biraz TEK NİYETİM AŞKTI BİRAZ.

O günden bugüne ne günler geçirdik seninle…Nice anılar var kalbimde hala sımsıcak duran her hatırıma gelişinde gözlerimden akan…

Unutma anılarımız bebeğim taze tutu onları;hüzünlerimiz var onlarda sevinçlerimiz,alın terimiz var geceleyin sokaklarda yürüyüşlerimiz,çırılçıplak yalnızlığımız var ve yorgan altındaki sevişmelerimiz…
…

Nelere direndik seninle,kimseye boyun eğmedik imkansız denilen ne hayaller biriktirip sakladık bir köşeye…
İyi bak o hayallere çiçeğim,gömme onları yaşama şansları yok diye ben içerdeyim diye!
Umutlarımız var onlarda,yarınlarımız..Kalemi elime her alışımda çizdiğim o ev var;bahçesinde iki salıncak ve oynayan çokuklarımız…
Aşkımız,sevgimiz,geleceğimiz…

Seni ve seninle yaşadığım hayatın her zerresini öylesine özlüyorum ki…
Uykulu gözlerle dudağıma kondurduğun iyi dersler öpücüğünü,karşılıklı içtiğimiz biranın köpüğünü,iş aralarında verdiğimiz sigara molasını,yorgun argın eve dönüşümüzü..Sen kahvaltı hazırlarken mutfaktan gelen çatal kaşık sesini,hayatım artık uyan deyişini,pişirdiğin yemeklerin eve yayılan kokusunu,sana sarıldığım an hissettiğim sonsuz huzuru..
Saçını tenini kokunu…

Özlemlerimin çokluğundan mı hatırlarken duyduğum heyecandan mı bilmem hepsini birbirine karıştırdım..Ama olsun SEN ANLARSIN.!

Yaşamak;seninleyken dağlardan kopup gelen bir ırmakta yıkanmaktı benim için,şimdi ise sadece nefes almak.!Burada sensizim ve nefes almak ne kadar yaşamak demekse o kadar yaşıyorum..
Bu kahredici hasretlik ne zaman bitecek bilmiyorum,bildiğim tek şey seni çok seviyorum her şeyim…
Ne kadar mı çok? Sokağın tavanı kadar..!

Metin GÜLTEKİN