Sevgili, bugün 14 şubat sevgililer günü...
Sabah bir iş için evden kahvaltı bile etmeden alelacele çıktım.
İşim uzadı, bitmedi bir türlü; hava da iyice karardı.
Galiba, geç kalıyordum sana...
Eve dönmek üzere otobüs durağına gelince bir çiçek almayı düşündüm önce.
Elimi cebime attım...son bir 20’lik kalmıştı...
Tam çiçeği alacaktım ki birden aklıma evde yakacak odunun bittiği geldi...
Çiçekle odun arasında kaldım...Bu da mı gelecekti başıma...
Sana bir gül alacaktım...Kırmızı...Ama..Seni üşütmek de istemezdim;
böyle bir günde eve odunla gelmek de tuhaftı; biliyorum...
Ne yapabilirdim...Bir karar vermek durumundaydım...Gittim tercihimi odundan yana yaptım...
Beni affet... Şair, odun, gül ve romantizm kelimeleri tuhaf bir biçimde aklımda sıralandı...Kulağa hoş gelmiyordu...Güldüm...Sonra düşündüm...Dedim ki
evlilik bu olsa gerek...
Önce sıcak bir yuva...huzur, sağlık; her günü çiçek haline gelmiş mutlu bir beraberlik, herşeyden önemliydi galiba...
Odun meselesi aramızı bozmasın; sevgililer gününü kutlarım...Gülüm, karıcığım...