Canım Oğul -1-

• 6 Şubat 2009 Cuma 17:30:14

Ah,oğul!
Sana neler oldu?
Başına gelen...
O müthiş kazadan sonra!
Huyun değişti oğul!
Şükür yaşadın...
Sakat da kalmadın,
Bir kamyon dolusu,
Tuğlanın,altından kalktın,
Maşallahlıydın,
İlla,şoktaydın.

Oturdun,
Bir,sigara yaktın..
...sonra..
Kazaya sebep olan,
Muhatabına çattın.
Demişsin ki!
Ulan,piç herif!
İyi mi ettin?
Hiç cevap vermemiş kişi..
Sonra,kırmış kirişi.

Seni alıp,
Götürmiüşler hastaneye...
Konuştuğun,o bir kaç laf!
...ve,içtiğin tek sigaradan sonra...
İşvereninin nezaretinde,
Memleket,uzak bir il,
Aklımda değil adı...
Bilmem ki nere?

Hastanede, yoğun bakıma yatmışsın!
Bense her bir şeyden,
Habersizim.

Bana duyuran yok acı kazayı!
Hastalığımla ben...
Bağlanırken karayı,
Oysa bilmiyorsunuz!
Oğullarım,bitanelerim...
Sizlersiniz...
Gönlümün sarayı.

Abilerin sanıyorlar ki!
Ben de kalpten giderim?
Yavaş yavaş,iyileştikce sen...
Öyle haberdar edildim ben!
Kahroldum ta derinden.

O kaza esnasında...
Ölmüştü,yanındaki tamirci arkadaşın!
Evliymiş de...
Of of!

Ah oğul!
Yetişkin delikanlı oldun...
Hiç ayırmadım, yine seni yanımdan!
Sen de sözümden ayrılmadın.

İlla,oğlum...
O kazaya çekti miydi seni kaderin?
Gitme oğul,gitme dedim de...
Hayatta,ilk kez sözümü dinletemedim,
Sonra da...
O ölümcül kaza.

Hastaneden taburcu olup...
Evimize geldiğinde..
Bir pantolon vardı,
Koltuğunun altında!
Verdin elime..dedin:
-Anne, bu tamirci arkadaşın pantolonu!
-Onu iyi sakla,olur mu?
Ağlaştık oğul...
Sarılıp birbirimize.

Bizler...
Bir ana,dört oğul,
Ne güç kahırlara dayanmıştık,birlikte.

Müfide DECDELİ.

-Zor-

Dünya dönüyor!
Kader ağını örüyor...

Bir ben miyim dönmeyen tek!
İnsan oğullarına...

Fırıldaklık mı?
Yararmış hep.

Yalanım yok!
Halim zor çok.

Müfide DECDELİ.

Saygılar