Nevşehir in caddelerinde dolaşıyorum bir pazar günü. Büfeci Ertuğrul beyden aldığım bir gazeteyi okuyarak geziyorum. Gezdikçe arkadaşlar dostlar rast geliyor cadde üstünde , yol kenarında. Ayak üstü sohbet hal hatır ve selamlaşmalar cabası.
Kendinden emin küçük dilenci kızlar para istiyor. Otobüs kaçacak diye telaşlanan anne ve çocuğunu gülerek seyrediyorum. Soğuktan üşüyen değnekçi kardeşlere selam veriyorum..Malum ilimizde artık değnekçilik kültürü oluştu. Modern şehrin olmazsa olmazı yani. Her otoparkın ayrı bir fiyat listesi var. Kimi 1 ytl ye ‘okey’ derken , kimi de ‘2 lira vermezsen olacaklardan mesul değilim’ diyor bakışlarıyla.
İnternet kafelere giriyorum bazen. Acaba gençler ne ile meşgul görmek istiyorum. Oyundan başlarını kaldıran bir iki kişiden başka trans halinde hepsi de ..Birileri gençlere o ekrandaki oyunların gerçek olmadığını anlatsa ne güzel olur değil mi? En güzel zamanlarını ekran başında savaşarak geçiriyorlar.
Pazar yerini geziyorum..Bağıranlar çağıranlar..Eskiden ellerinde naylon poşet satan çocuklar olurdu. . Yapışır gitmezlerdi.. Kızardık ama gözümüz arardı..Şimdi o çocuklar kafede gta oynuyordur muhtemelen..Gülmek ve ağlamak size kalmış..Farkında olmadan sisteme entegre olmuşuz..
Nevşehir de bir genç için pazar günü ne anlam ifade eder acaba ? Bir Pazar sabahı bir gence Nevşehir de ne verebilir ? Kızdığım gençler acaba şartlar dahilindeki en güzel çocukluğu mu yaşıyor ?
Kafam karışık, piyasa berbat, gazete taraflı haber yapmış, cadde kalabalık ve ıssız. Bazen yalnız hissediyorum kendimi bu kalabalıkta. Geziyorum ve bakıyorum etrafıma..Dertleri ve amaçları birbirinden farklı binlerce insan..Yürüyenler, ağlayanlar, dilenenler, koşanlar ve bekleyenler.
Her insan bir alem. Ve her alem binlerce insan. Binlerce hayal ve binlerce beklenti içinde bir şehrin portresi. Yıllar önce bu caddede kim bilir kimler gezdi? dolaştı ? Ve kim bilir, kimler neler yazdı bu şehir için defterine yüreğine ve yüreğimize.? Satır satır Nevşehir de dolaşıyorum bir Pazar günü..Elimde Ertuğrul ağabeyden aldığım gazetem..Koşturanlar..Ağlayanlar, gülenler…Otobüsü kaçıranlar, hayat trenini kaçıranlar ve aklını kaçıranlar..
Nevşehir i dinlemek istedim ama..Bu şehir İstanbul değil ki gözlerimi kapatarak dinleyeyim..Ve ben şair değilim ki bu şehre bir şiir yazayım…