Aşk Sonrası Pişmanlığım...

• 4 Şubat 2009 Çarşamba 11:36:14

Yazmak için yeterince güç buldum sanırım ve artık biliyorum ki hayatımda bozulmaya yüz tutmuş şeyleri yoluna koymam gerektiğini,hayata yüz çevirmenin hiçbir faydasının olmadığını çünkü hayat,herşeye rağmen devam etmesini biliyor.Biz istesek de istemesek de...Ben duygularımın esiri oldum.Hayatta asla yapmam denilen şeyleri ,bir başkasının yaptığını görünce komik bulduğum davranışları sergiledim.Ne için ve kim için?-hayata pes etmeyi tercih eden,beni yarıyolda bırakan biri için..
Ben yaşadıklarımın kutsallığına inanırken,"artık yapamıyorum"diyebilen birine nasıl bu kadar tutulduğuma inanamıyorum.Ben, onu hayatımın en güzel yerine düşmüş en muhteşem biri,gönlümün sahibi diye nitelendirirken o ise hayatın zorluklarına yenilmişti.Hayat ise hep zordu.Kimin hayatı mükemmeldi ki?Ben sanıyordum ki zorlukların üstesinden beraber geleceğiz ama o yapamadı bahaneler öne sürdü ve gitti.Gidenin yolu açık olsun demekten bşka çarem yokru.Pes etmeyi seçene kal diyemezdim.Beni yarıyolda bırakmış,kutsallığını yitirmiş biri için uğraşamazdım ve o biliyor ki ikimiz için en iyisini
yapmaya çalıştım,o da yapmıştı zaten onun için seviyordum onu ve yaşadıklarımızı..
"Ne yaşadık ki unutmayasın" diye yazmıştım,yüreğim kan ağlayarak.Biz mi,biz bütün maddeselliğe inat, uzakta sevebilmenin en yücesini yaşamıştık...Acı çekiyorduk ama aslolan sevginin tadına varabilmenin huzuru içindeydik.Ne yaşadık ki diyebilmek benim için kolay değildi ama unutmaya çalışan birine ne denilebilirdi ki unutursun merak etme demekten başka..Doğrusu da buydu zaten yoluma devam edebilmek için yaşadıklarımızı yoksaymam gerekir ve bunu başarmak istiyorum biran önce..
Ben, beni istediği halde,senin gibi bulunmaz dediği halde sırf yaşadıklarından dolayı,en doğrusu bahanelerinden dolayı bu aşktan vazgeçmiş birine ait hiçbir şeyi istemiyorum ama şunu biliyorum ki ben onu hala çok ama çok seviyorum..Bunu kendime itiraf etmekten dolayı çekiniyorum ama...Aması şu onu sevmek,onu hala seviyor olabilmek ayrılsak bile ben aşkımdan vazgeçmedim ondan vazgeçmem bu kadar da kolay değil,sadece unutmaya çalışıyor gibi görünüyorum ama o içimde alev alev yanıp duruyor.Elimde değil unutamıyorum.
Yaşadığım o en güzel anlar geliyor aklıma...Nasıl unutabilirim ki onu.Hayatımın her karesine işlemişken,her baktığım resim,her dinlediğim müzik,her şiir onu hatırlatıyorken ve ben hala o satırları onun için dizeye dönüştürüyorken nasıl unutabilirim onu...Hem ben onu o beni sevdi diye sevmedim ki,o istedi diye de unutamam ki onu.Gönül bugüne kadar kimden emir almış ki...
Ben onu zamanla sevdim hergün katlanarak çoğaldı...Onda kendimi gördüm,herşey o kadar güzeldi ki benim için,onu sevmek o kadar güzeldi ki...Adım adımdı birbirimize yolculuğumuz,önce sesini duymaktı,başlangıçda çekingendik ve sonrası,artık hepsi geçmişte bıraktığımız tozlu anıların arasında yer alıyor ve asıl soru da şu ... Şimdi ne olacaktı?Artık kendi yolumuzda yürümemiz gerekir,herşey geçmişte kalmıştı, biliyorum
onu unutamayacağımı ama artık hiçbirşeyin önemi yoktu..İşte,hayatın bana verdiği mühlet bu kadarmış,ve bu kadar mutluluk çok görüldü..Benim mutlu olduğum anlar ya azdı ya da hiç yoktu bu en uzun olanıydı.Sağolasınız!Yaşadığım anlar kıymetliydi benim için...
Şiirlerim,yazdıklarım,okuduklarım,çizdiklerimi,herşeyim...Onu anlattığım her şiir şimdi anlamsızdı,onları yok etmek için toparlamıştım çünkü artık bi anlamı yoktu ama düşündüm ben bunları hayatımdan çıkarırsam,şu zalim hayatta neyim kalır ki...Ben miladım olarak onu seçmişken,ondan önceki çağıma nasıl dönerim ya da yeni bi çağ nasıl açabilirim hayatımda...Onu karanlık çağım diye nasıl nitelendirebilirim..O benim altın çağımdı ve ben hala onu seviyorum bana acı versede.Kader yollarımızı birleştiriyorsa da bir yerlerde hani unutamadım yeniden başlayalım dese yok diyebilir miyim?Hayat flimlerdeki gibi olmuyor malesef,en azından benim için öyle.Ben çok kırıldım.acaba hata bende mi diye günlerimi acı içinde ağlayarak geçirdim."Hiçbirşey akıttığın gözyaşından değerli değil"diyenlere acıyla baktım ve her gece sessizce ağladım...

Bundan sonra ağlamak istemiyorum ve gülebilmek istiyorum o unuttuğum duyguyu yeniden tadmak istiyorum...Artık mutlu olmak istiyorum!