İnsan neden sevdiğiyle mutlu olamaz?Mutlu olsa da her mutluluğun sonu neden bazen hüsran olur?Hani birbirine çok değer veren sevenler vardır ya hani her şeyi o yapsın,o sadık kalsın,o çok sevsin,ben istediğimi yaparım diyen...şiddeti çözüm sanan insanlar vardır(!)Hiç bir zaman anlamam bu tip insanları.Hele de bunları yapmayı hüner sananları...
Bence aşk iki kişilik yaşanır...Hayatın hayatıyla birleşmeyecekse, düşünceler, davranışlar bir yerde netleşmeyecekse,’’aşkı’’ yaşama...O kutsal duyguyu yapmacıklığa indirgeme derim ben...O kadar çirkinleşti ki artık bu duygu, insan her şeyden korkar oldu.Aşığım seviyorum diye geçinen insanlarla doldu ortalık...
Ben anlamam BEN HER ŞEYİ YAPARIM ERKEĞİM DİYEN ZİHNİYETLERDEN...Sanıyor ki o her şeyi yapar ama kız yapamaz(!) Ne biliyorsun sen yalanlar atarken, onun da sana atmadığını ya da ne biliyorsun ben yaparım, o yapamaz(!) derken onun da yapmadığını...
Bence her şey saygı çerçevesinde gelişir.Gerçek sevgi tükenmez saygıya bırakır yerini...Kendini kandırmaktan başka bir şey değildir yaptıklarını inkar etmek ...
’’Kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma’’ olmalı insanın yaşam prensibi.Ancak o zaman mutlu olunur.Bence insan yaşattığını yaşamadan ölmez. Neyi yaşamak istiyorsan öyle yaşa, öyle yaşa ki yaşattığın yaşamaya değer bir şey olsun...