Atilla İhan ile Temas

• 2 Şubat 2009 Pazartesi 13:58:39

Sene 2004’ tü yanılmıyorsam, o sırada çocuk kitapları çıkartan bir yayınevinde çalışıyordum,yaklaşık işe başlayalı bir ay oluyordu,yayınevinin Tüyap Kitap Fuarına katılması için gerekli düzenleri ve standları sağladıktan sonra satış yapmak için firma tarafından kitapların başına dikildim,tam karşımızda büyük usta Atilla İlhan’ ın kitaplarını çıkartan yayınevinin standı bulununuyordu,ve büyük bir afişle Atilla İlhan’ ın 3 gün sonra imza gününün yapılacağı duyruluyordu.Afişi görünce içimi bir heyecan kapladı,her zaman kitaplarını hayranlıkla okuduğum o büyük çusta 3 gün sonra tam karşımda oturup imza dağıtacaktı hayranlarına bu büyük bir şans hatta benim için bir mucizeydi.Aklımda birden şimşekler çakmıştı,belki kabul ederse kendi şiirlerimden hazırladığım dosyayı ona takdim edebilirdim.neden olmasın?

Günler günleri kovaladı ve beklediğim günün sabahı gelmişti,her zamankinden daha erken kalkmıştım,sinekkaydı bir traşı uygun gördüm kararmış sıfatıma ve akabinde hemen evden dışarı fırladım,otobüs yolculuğum çok uzun sürüyordu yaklaşık 2 saatte Beylükdüzüne varabiliyordum,o da tabiiki yollar açıksa,istanbul trafiği başka trafiğe benzemez,gideceğiniz yere ya 45 dakika önce varırsınız yada 2 saat geç, neyse ki zamanında varabilmiştim Tüyap’ a .

Saatler geçmek bilmedi,etkinlik saat 14 : 00 te başlıyordu. saat 12:00 civarı aceleden dosyayı yanıma almadığımı farkettim,bütün dünya yıkılmıştı üzerime ,anlık bir sersemlikten
sonra beyin ve sinir sistemimimden geçen küçük elektrik akımlarımlarını daha fazla çakıştırmak suretiyle olaya vakıf olma bilincine yükseldim,hemen bir telefonla kız arkadaşımı aradım ,ona bu eziyeti reva görmüyordum fakat elimden başka birşey gelmiyordu.Yıldız Teknikte dersteydi,hemen telefonda olayı anlatıp,önce evime gitmesini ,oradan dosyamı alıp Beylikdüzüne gelmesini rica ediyordum,hiç itiraz etmeden tamam dedi.12 : 30 da başladığı İstanbul eziyetine 16:30 civarında noktaladı,ve dosyayı unutkan ellerime teslim etti.Akşam mesaiye kalacağımı söyleyip beni bekleyemeyeciğini söyledim,birer çay içtik standın başında,sonra o büyük strese geri döndü.

Evet artık dosya elimdeydi,ve Atilla İlhan biraz çaprazımda kalmak suretiyle tam karşımda duruyordu,Önündeki muhteşem kuyruk ne kadar büyük bir şair olduğunu anlatmaya yetiyordu.Neyse ki imza dağıtma etkinliğinin sonuna doğru 10 kişi civarına inebilmişti kuyruk,benim arkama bir kişi daha eklenince,tamı tamamına 12 kişi olduk.artık yeter diye bir işaret yaptı yanındaki yardımcısına,kolay değildi 80 yaşının üstünde birisi için, belki 500 kişiden fazla inasana imza dağıtmak konuşmak ilgilenmek,görevliler imza etkinliğinin sona erdiğini belirtti,burada da şansım yardım etti,son onbirinci olarak sıramın gelmesini bekliyordum artık.

Sıram gelince elimde ki Ben Sana Mecburum adlı kitabını ona uzattım,dizlerim titriyordu,kendimi standa yasladım,elimde ki dosyayı Atilla İlhana uzatırken kalbim çıkacaktı yerinden,kendine güvensiz ve kısık bir sesle ;

- bu benim
- bu dosyayı okuyabilirmisiniz acaba dedim

kafasını yukarı kaldırdı oturduğu yerden,gözlerimiz çakıştı,gülümsedi...

-Çocuğum,ben 80 yaşını aşmış bir adamım kaldı ki ,evde belki 1000 i aşkın dosya bekliyor okunmak için

birden başımdan kaynar sular boşaldı,kıpkırmızı oldum utancımdan,hayal kırıklığımdan,bocaladığımı farkedince ;

-Ama sana birkaç tavsiye vermek istiyorum
-Kendi Tarihini geçmişini bilmeden şair olamazsın
-Pir sultanı okuyacaksın
-Karacaoğlan okuyacaksın
-Dadaloğlunu okuyacaksın
-Beni herkes okuyor
-Sen beni oku geç
-Asıl okuman gereken onlar
-Tamam mı çocuğum .

-Tamam efendim çok teşekkür ederim öğütleriniz için

İşte Atilla İlhan ile tek temasımız bu oldu yaşarken tabiiki şiirlerinin dışında.Aslında çok kırılmış olmam gerekiyordu hayallerim yıkılmış olmalıydı ama tam tersine daha da güçlendim,kendimi onun yerine koyduğum zaman haklı olduğunu anlamıştım,bu olaydan sonra Atilla İlhan benim için daha büyük bir şair oldu,daha da ötesi,gösterdiği yardımseverlik ve mütevazilik dersini hayatımın her safhasında hatırlıyorum, Atillla İlhan
sadece büyük bir şair değil,büyük bir insanda olmuştu benim için.

Ruhun Şaad Olsun Koca Çınar.