İnsan davranışlarının bir temel akışı vardır.Önce bunları bakmak gerekir.Yaratılmış olarak bunları bakmak gerekir.Yaratılmış olarak bizler bakıyoruz,yada yanlış yerlere bakıyoruz.Baktığımız zaman baktığını ’görmek’ gerekir.Görmek içinde görmek istemek gerekir.
Baktığını görmek ise bilinç işidir.Olanları görmek gördüğünü anlamak,bilinçle ilgili olup, davranmak ise’sorumluluk’ve ’cesaret’ ister. Bakmayan görmeyen ,anlamayan,kişiler bu nedenlerle bilinçsiz,sorumsuz ve korkak yaşarlar.
Dünya üzerinde bir çok yaratılmışı bakarız, insanlar,çiçekler,hayvanlar ve diğer yaratılanlar değişik,değişik yaratılmış, biz bunların dış dünyasını görme yoluyla bakarız.Onların güzel olduklarını anlatırız. Bir gülün güzel açtığını, renklerinin ise ne anlama geldiğini hemence söyleriz.Sadece bunlara bakarak karar veririrz. Mesala kırmızı gül sevgiyi anlatır gibi.... Amam onun başka açıdan bakarsak bu gül kırmızı diperi sarı neden böyle sorgulamasınada gidebiliriz.Bunu irdelemek baktığını görmek anlamında bir örnektir.Araştırma yoluna gidlir böylece.

İnsanlara bakmakta aynıdır.İnsanların dış görünüşü herkesi etkileyebilir.Yakışıklı ve güzel olabilirler.Ama bu dış görünüşten ibaret bir şeydir.Asıl olan onların iç dünyalarının nasıl olduğunuı görmek önemlidir.
Hayatlarında neler yaşamıştır.Gönül hanesinde olanı dışarıya nasıl yansıttığı ve yansıttıklarının ne kadarını gerçekleştirdikleriasıl önemli olandır.
Kişi gönül hanesindeki sevgi ve muhabbetidiğer inasanlara en iyi şekilde aktardığı takdirde onun hayatı açısından hangi aşamada olduğunu görebilirsiniz. Eger içerisindekini dışarıya aktaramıyorsa dille veya yazı ile o zaman o kişi boş kutudan farklı değildir.Diğer kişilerin bunları anlaması imkansız hale gelir.
Mesela kişi seviyorum diyor hayatta bu gönülden söyleyip karşısına aktabiliyorsa onun içersinde olanı gönül perceresinden çıkan sözü işitebilir ona bakarken, iç dünyasına görebilirsin.Ona karşı sadece bakmazsın ,bakarak onu iyi bir şekilde görebilirsin.Ama bakıca hemen bunları fark etmebilirsin.Zamanla buınları görebilirsin.

Kişi içinden gelerek hoş görü ile diğer kişilere bakabiliyorsa o zaman onların gönül dünyasında olan her şeyi görebilir ve onları daha iyi anlarsınız.Bakış açısı burada çok ömenlidir.Ön yargılı olmayıp, onunla iyi mütelalalarla onun gönül ağında bulunanlardan yararlanma imkanına ulaşırsınız.
Kişi bakar hoşanır,davranışları ile de o kişinin gönül hanesinde olanları az da olsa tanısa ona karşı sevgi duyguları artar.O zaman gerçek sevgiler gelişir ve pekişir.Ve dil ucuyla değil gönülden sevgiler oluşur. Buda bilinç li olarak söylenen sözün cesaretli olarak sorumluluk duygularını kavrayarak söylenir. Bunlar yoksa bu sevgiler dilde kalır.Gönülden sevgiler yalan olur.
Sevgiler önce bakmakla başlar,v zamanla baktıklarını görerek karar verir. Sevgiler gelişir.O zaman derki önce dille sonra gönlünden geldiği gibi seni seviyorum der.Çünkü gördüğü kadarıyla kendisine uygun bulduğunu görür. Kendisine bağlanır.ileriye doğru ilişkileri artarak gider.Bu cesaretle yapılabilecek bir söz ve bilinçlı olarak söylenen bir söz olur seni seviyorum demek.
Ama şu hususta var. Görmek istediğini, göremeyip sadece vbir noktada kilitlenmekte hataların artmasına yol açar. Görürüsün seversin, bu kabul, onu tam göremediğin sadece baktığın için sevgiler bir noktada kilitlenir ve cesaret unsuru kaybolur.Sonrada seni seviyorum demeler yalan olur gider.Karşılıksız sevgilere döner.
Hayatı yaşama anlamında bakmak her şeye gönül gözü ilwe görmekherşeyin güzel olmasının dışarıya aktarımı olarak karşmıza çıkar. Bunlar gerçekleştiği zaman her ne engel olursa olsun bitmemek üzere devam eder gider. Gelecek mutluluklarla dolar.Ve geleceğe umutlarla bakılır.
Bir resme bakarak güzel olmuş diyebilirsiniz ama ressamın ne anlattığını öğrenmek için onu defalarca bakmak gerekir tam ne anlattığını anlamasanda bir kısmını görebilirsin anlattıklarında.
İnsanların hayatlarında çeşitli kademeler vardır.Bu kademeler her şeyi görebilir. Eğer bakmasını iyi bilirseeğer bakıpta bir şey göremiyorsa o zaman bir takım şeylerden yoksun kalır.Cesaretini yitirir ve kendini harap etme yollarına gider.Bunalımlar artar.Bu onlar için bir kayıptır.Sonucu varmak istesede gönül penceresi kapalı olduğundan anlayamaz .hayatı dsanki işe yaramayan bir nesne olarak devam eder gider.
Bakmakta önemlidir.Baktığını görebilmekte çok önemlidir.Herşeyi baksan tam göremezsin.Ama görmek için bakarsan bir şeyler görebilirsin.Anlama yollarına doğru ilerlersin obu da iyi bakmak gördüğünü kavramakla olur.Bakıp görerek kendinde cesaret toplarsın.Yoluna devam edersin..
Bakan gözlerle gördüklerini iyi anlayanlardan olalım.Anlamak ve görmek için bakalım.
Selam ve saygılarımla.............

Zekeriya BAŞGÜN
(caniyisever)