Bugün çocuklarımız karne aldı. Kimisi başarılı, kimisi başarısız bir karneyle yarıyıl tatiline girdiler...Aslında alınan karneler bizlere verildi...Başarı da başarısızlık da bizlerin eseri...

Hani okuyan çocuk her yerde her şartta okur deriz, hani tüm imkânlar onların eline sunuluyor deriz, hani çocuklarımızdan hiç birşey esirgemiyoruz deriz ve daha neler neler söyleriz...

Doğusuyla batısıyla, köylerimiz, kasabalarımız, şehirlerimiz de okuyan milyonlarca çocuk arasında büyük imkansızlıklar içinde başarı elde etmişse bu gül tarlasının içinde açan birkaç papatya olarak ender rastlanan bir durumdur bence...

Pekii maddi sıkıntısı olmayan evlerde neler oluyor..? Çocuğun ihtiyaçları fazlasıyla karşılanıp dersanesiyle, cep harçlıklarıyla sosyal aktiviteleriyle okumayan çocuklara aileler tepki veriyor!..Çocuğunu ne kadar tanıyor..? Arkadaşlarını ne kadar tanıyor..? Arkadaşlarının ailelerini..? Ve en önemlisi evde çocuklarıyla aile nasıl vakitler geçiriyor..? Gazete kitap okuyup tartışılıyormu..? Anne baba dialogları nasıl..? Çocuğunuza sevgi, şefkat veriyormusunuz..? yoksa günkük temponuzdan, yorgunluktan dolayı yemek sonrası çocuğunuz odasına sizlerde televizyon başına mı kuruluyorsunuz...? En son çocuğunuzla ne paylaştınız mesaela..? birlikte sinemaya gittiniz mi.? Yağmurda yürüyüş yaptınızmı..? deniz kenarında bir çay içip simit yediniz mi..? en son ona ufak bir süpriz yaptınız mı..?

Çirkin kadın yoktur, bakımsız kadın vardır deriz, erkekler de de öyledir...Ehhh durum böyle olunca da başarısız çocuk yoktur, ilgisiz aile vardır...

Karne adı görecelidir. Devlette karne alır, halkta, bireyde, öğrencide...Bu zinciri unutmayalım...herşey ekip çalışmasıdır kısaca...

Ben uzman değilim,psikolog da değilim sadece anne yüreğiyle yazdım, düşüncelerimi paylaşmak istedim...Bu gün başarısız karne alan çocuklarımıza umarım şiddet uygulanmaz!..




ayşe yayman