ECE...
"mor saçlı meleğim..."
hala gördüğüm rüyanın etkisindeyim...
bilmiyorum sizde farkında olur musunuz bunun,
ama ben o olayları yaşarken rüyanın içinde olduğumu bilirim...
belki de bu yüzden çok yorgun ve bitkin kalkarım bu rüyaların sabahında...
uzun zaman oldu, vazgeçtim rüyalarımın bana ne anlatmak istediğini çözmekten...
ki bilirim güçlüdür bu yanım... ve ben hep törpülemeye çalıştım, uyutmaya çalıştım...
çözmek, geceyi o rüyayla geçirmek kadar zordu çünkü...
zordu diyorum, çünkü benim rüyalarımın her zaman bir dili oldu,
her zaman bana söyleyecekleri bir şeyler oldu,
her zaman bana gösterecekleri bir şeyler oldu...
ve bunları çözmek, sonrasında da beklemek zamanla yıprattı beni...
evet, uzun zaman oldu, vazgeçmiştim rüyalarımdan...
ki çok çaresiz kaldığımda da yol olduğu çok olmuştur bana...
şimdi nerden aklıma geldi bunlar di mi?
dün geceyi anlamlandırmaya/adlandırmaya çalışıyorum kendim için...
inan sadece kendim için...
diyorum ki,
o kadar çok şeyi birden yaşamaya ve yönlendirmeye çalışırken,
acabalarım var, huzursuzluklarım, huysuzluklarım var,
korkularım var hata yapma/mak adına...
çok derinlerimde bir şeyler bir şeylerle devamlı kavga halinde...
onların içine bir ışık yakmalıyım ama nasıl,
aydınlıkta daha iyi düşünüp-olumluya çevirebilecektim sanki herşeyi...
geceyi bir rüyanın içinde seninle geçirdikten sonra çok düşündüm,
"neydi bana verilmek istenen...?"
buldum...
ışığı yakacak ve düşüncelerimi olumluya çevirecek gücüm yoktu benim...
yorulmuştum, garip ki ilk defa olaylara karşı yenilmekte olduğumu görüyor
ve izliyordum... üstelik değiştirmek adına da hiçbir şey yapmak istemiyordum...
farkındalığımı kaybetmiştim.... bu gece,
bütün güzelliğinle, gülüşünle, sevginle, renginle, canlılığınla
ve en çok da kabullenişinle, bana kaybettiklerimi verdin/getirdin...
oysa ki hiç farkında değilsin yüreğimdeki yerinin...
yine de küçücük ellerin ve o güzel gözlerinle bana aydınlık oldun...
teşekkür ederim…
sevgim de sana büyürken hep yol olur, aydınlık olur umarım meleğim...
20/01/2009_Deniz_
YORUMLAR
korkularım var hata yapma/mak adına...
Ben de hata yapamayacağım diye korkuyorum artık :)
şöyle ki
tabi mükkemmel değiliz.. hatalar yapıyoruz.. Eğer kendine kırmızı çizgiler çizdiysen.. istikrarlı bir şekilde en azından büyük hatalar yapmadan ilerliyorsun.. ve yıllar geçiyor...
insanlar arkandan konuşuyorlar.. bak ne güzel insan.. artık sen, sen değilsin.. o iyi insansın.. ne yapacağın bellidir.. iyi insan kurallarını uygulayan bir robotsun artık.. yemekten önce elini yıkar.. kimseye küfretmez.. sonsuz anlayışlı olursun.. anlayışsız insanları elersin.. elersin.. elersin..
canları cehenneme.. onlar kötü çocuklar..
sonra dönüp kendine baktığında.. kendini bulamazsın.. her baktığında ezik ve kuralları olan bir gerizekalı görürsün karşında..
bütün heyecanlar, aşklar, sevmeler, sevişmeler onların olsun... kapıların zilini çalıp kaçanlar onlar olsun... ve sen hep arkalarından bak.. korkak ol.. kimseyi rencide etmek istemiyorsun ya.. duygularını gizle.. sevgilerini ve tepkilerini sakla.. seni korkak..
yazıklar olsun bana.. kötü olmak istemiyorum ama iyi insan da olmak istemiyorum...
demiştim bir kaç yıl önce..
artık mutluyum.. sevinçlerimde daha samimi, hüzünlerimde.. bazen eski bana benziyen iyi insanlar görüyorum.. gülümsüyorum onlara.. yanaklarından mıncırıyorum...
Arkanızdan herkes bak çok iyi bir insan diye bahsediyorsa bir sorun vardır. Arkasında mutlaka bir ama olmalı.. ama bazen çok farklı davranışlar sergiliyor...
çok yazdım.. ama mevzu derin.. kesiyorum :)
Tebrikler.. Denizce
yine hassas yerlerinden yakalıyorsun hayatın...
kendine iyi bak..
çiçekliyorum seni...