sabah uyandığımda radyoyu açtım nedense.senle dinlediğimiz şarkı çalıyoru. tesadüfmüdür bilmem.bir yerlerim sızladı.şöyle gözlerimden kaydı anılar...hatırlarmısın,gittiğimiz parkı...çınarlar vardı asırlık.aşkımız gibi.. .en has güller toplanmıştı içinde...duygularımızın yoğrulması gibi...saatlerce oturur sohbet ederdik...ahmet amca çay getirirdi.içimiz ısınırdı...gözlerine dalar şiirler okurdum ya;ağlardın hemen...deryalara kayardı gözlerin...neden ellerini hiç bırakmıyordum şimdi anlıyorum..ayrılığı düşünmemiştik hiç değilmi...başucumuzda serçeler öterdi. .senin başın göğsümdeyken...sanki zaman durmuş bizi dinliyordu.sen bir ömürdün.saçların yüreğime dolanmış sarmaşıklardı..oradan beslenen.saçların...kestane rengi saçların...kokusu hala burnumu sızlatan.sahilden giden gemilere dalardık,hele birde borusunu çalardıya...sanki ayrılığı mühürleyen...yüreğimiz cız eder,içimize sanki kaynar sular akardı. ..nerdesin betül ...yollarda bekliyorum,parka gidiyorum,denizlerdeki gemilere sesleniyorum;yoksun...yakamozlarda görürüm artık seni;avuçluyorum kumla karışık sularda resmini,ama tutamıyorum.. .dökülüyorsun,avuçlarımdan...bazan kızıyorum gemilere.yansıyan yüzünü siliyor, denize

düşen güzelliğini...deli deme bana.nerdesin betül..!hani köşe kapmaca oynar gibi izlerdim

ya seni,işte o sokakların,caddelerin taşlarınıda değiştirdiler...ayak izlerini

göremiyorum...izlerinin yerini gözyaşlarım aldı...gelen geçen geli diyor bana...yoo ben

delirmedim betül...yangınlığım sana...aklım sende.o günden kalan bir mendilin var

göğsümün üzerinde..ucu yanık bir mendil...içinde kurumuş bir gül...kaç yıl oldu saymadım.çünki senden sonra yaşamadımki.. .her eylülde açarım gecenin bir vakti...bir söğüdün altında...hani ilk buluştuğumuz

söğüdün...orda aynı saati beklerim...gelirsin diye.bir saniyede olsun görürümya;.kimse

inanmaz bana...yoo deli değilim ben betül..aklım sende...hep gülerler,gelen geçenler...çocuklar taşlar beni...olsun.acımazki...bu gün o şarkıyı dinleyince,o parka

gittim...neden değişmiş böyle...eski oturaklar,çınarlar yok olmuş...güller başka gözümde.çınar kesilmiş...yüreğim gibi...gemiler artık geçmez olmuş.sahiller dolup

taşmış.. .ama ben ıssızım betül...nerdesin .oturamadım şimdiki parkta.beli bükülmüş,saçları beyazlamış biri geldi yanıma....nebi

senmisin dedi...evet dedim..ben yusuf,tandınmı dedi...konuşamadım,boğazım

düğümlendi...gözlerim doldu.yusuf amca,o günlerden kalan tek hatıra bu parkta.elini

uzattı,titriyordu tutamadım...yıkıldım yere...birzaman sonra ayılmışım...dilimde betül sesleri...ah oğul,keşke yetişseydin dedi....yetişemedim yusuf amca,gemiye yetişemedim

diyemedim.. .betül...gittiğin gemide son görüşümdü seni,uzaktanda olsa...haykırdım duyuramadım

sesimi...gittin.nerdesin betül..?neden bir resmini almamışım?neden..neden gelemediğimi dahi bilmiyorsun...yusuf amca bırakmasada kaçtım o parktan...seni hatırlatacak bir


nişane bulamadım betül...yüzdüm peşinden saatlerce,biliyordum kavuşamayacağımı...ama ölümde güzeldi be betül...ölemedim.kayıkçıların yüzünden.. .gelip görsen tanıyamazsın ki...görme daha iyi.üzülürsün boşver.hem mutlusundur

şimdi.evlenmiş,çoluk çocuğa kavuşmuşsun...sevindim.benmi..!?ben gecelerle

evlendim.yıldızlar yorganım.aydede arkadaşım.mendilin güneşim,gıdam aşkım

dünyam...günde üş kere açar koklarım...doyurur beni.ama bilki bir sahil buldum...ısssız.geleceksin diye beklerim boş sahillerde.. .umut işte...bilirim kavuşmak yok artık.ama birkez göreyim cemalini...gözlerim yasta yıllardır.. .kına yaksın diye avutuyorum onları. nerdesin betül...!?
sayfa düzenini iyi yapamadım dostlar kusuruma bakmayın lütfen...