KaRaLaDıM iŞTe...!!

• 16 Ocak 2009 Cuma 16:31:55

[ italik ]nasıl başlasam da nasıl anlatsam seni bilemiyorum.
günlerden perşembeydi temmuz sabahıydı güneş yeni yeni doguyordu merhaba diyordu sabaha.
ilk can alıcı haberi bu gün duymuştum doktorumdan ölücektim beynimde tümör varmış.
kısa bir zamanım varmış.
ilk ögrendigim an başımdan kaynar sular döküldü ve bayılmışım.
yeniden ben nasıl söylüycektim? aileme arkadaşlarma..!
koşarak ve aglşayarak koştugum cadde boyunca herkez içini geçirerek vahh zavallı kız demekki ewrkek arkadaşından ayrılmış diye iç geçirdiler keşke keşke öle olsaydı keşke dedim içimden kimse duymadı...!!
yorulmuştum bir temmuz akşamıydı loştu sokaklar salacakta denize yakın olmak belkide öldürmek istemiştim kendimi acı çekmemk adına bankta uzun süre oturdum düşünceliydim.. ve o çıkı verdi karşıma aniden beni hayata baglayan adam..
dedim ya..!
birden sen geldin uzaktan ay ışıgı kadar parlaktı ela gözlerin adeta içi gülüyordu
ve o gün aşık oldugumu farketmiştim sana
kaybolan yıllarımın tek yoldaşı olucaktı anlamıştım
ve birden yanıma dogru ilerlemeye başladın usul usul magrur bir delikanlıydın dim dikti omuzların belliydi kendine güveniyordun
pardon..! bayan oturmamda bir sakınca yok dimi? dedigin an dilim lal olmuştu sanki konuşmadım.
buyrun beyfendi oturabilrsiniz dedigimde bir an hiç birşey sölemiyceksiniz diye korkmya başlamıştım diyerek gülümsedin
bir temmuz akşamında rastlamıştım sana salacakta daracık bir bankta)
bende tatlı bir tebessümle tabiki oturabilrsiniz bana ait degil burası.
-belki beklediginiz biri vardır diye sölemiştim oysa ben.!!
-beklemekmi?? yok bekleyecek kimsem yok benim benim gibi birini kim ne yapsın ki zaten bende istemiyorum kimseyi hayatımda yer bulamam kalbimde onlara..
-neden?? oysa çok alımlı bir kızsınız niye öyle düşünüyorsunuzki?
başka kızların sizden üstünlügü yoktur eminim en azından çok sıcaksınız..
-teşekkürler beyfendi. ama diger kızlarda olmayan birşey var dı bende söleyemedim.
-birden sözümü kesti..!!
-sizi böyle düşündüren nedir acaba özel degilse eger ögrenmek isterim dedi.
-dilim tutuldu söleyemedim ne demeliydim bilmiyordum
-ben ölüyorum mu demeliydim yoksa beynimde ur mu var demeliydim artık onlar gibi hayat dolu degilim mi demeliydim benim için herşey bittimi demeliydim bilmiyordum
-uzun uzun düşündüm gözlrim doldu ağlamaklı olmuştum anlamıştı üzüldügümü ben yinede sölemek isteiştim ilk o bilsin istedim.
-ben acı çekiyorum beyfendi.
-ne olur bana beyfendi demeyin artık adım umut.. ban umut de olurmu??
-tamam umut..
-nedne acı çekiyorsun peki?
- benim çok az ömrüm kaldı beynimde ur varmış..
umut belkide yarına çıkamıycam bellimi olurki
derken bile gözlerimden akıyordu yaşlar durduramıyordum.
ilk defa aşık olmuştum ve onuda kaybedicektim.
isyan ettim önce NEDEN...NEDEN..NEDEN NEDEN...BEN NEDEN....
gözlerimin içine baktı uzun süre
-senin gibi biri ölmeyi haketmiyor diyerek mırıldandı...
sevgilin peki ailen duydumu biliyormu bunu sen nasıl ögrendin peki..?
sevgilim yok sevecegim bana destek olacak bir erkek arkadaşım yok
ailem bilmiyo bende tesadüf üzeri ögrendim derken bile gözlerim dolu doluydu
birden ellerini ellerime uzattı sımsıkı tuttu ve sarıldı bana
-sakın korkma ben senin yanında olucam ve seni hiç bırakmıycam diyerek
mırıldndı..
-oysa ona acı çektiryordum her saniye her dakika
-olmaz dedim olamaz.. sen yanımda olamzsın...
-neden yakışmıyormuyum yanına
-bana acıdıgın için yanımda olma sakın istemiyorum ben
istemiyrum derken bile gözlerime hüküm süremiyordum
dökülüyordu yaşlar gözpınarlarımdan usul usul yanaklarıma...
-yoo.... yakışmazsın demedimki ben sana benim gibi kısacık bir ömrü kalan zavallı bir kızı ne yapacaksın ki..
oysa sen yagız bir delikanlısın ben bu kötülügü sana yapamam seni göz göre göre acıya sürükleyemem..
ne olur git....
ne olur.. bırak tutma istemiyorum..
diyordum ama olmuyordu yapamıyordum...
-ağlama.. ne olur ağlama.. diyerek sarıldı..
belki bir çözümü bir çaresi vardır....olmalı... imkansız hiç birşey yokki..!
-yeterki , yeterki iste,
-tşkler umut adın gibi umut veriyorsun insana ama bilmemki çaresi varmıdır acaba..?
bende, bende hayatı doyasıya yaşabilirmiyim..?
- bilmiyorum.. umut bilmiyorum..
-imkansız gibi geliyor bana
-daha düne kadar hayat doluydum sıgmıyordu sevgim yere gögee ama şimdi şimdi ise yıkılmış bir viraneyim harabeye döndüm
bak gözlerim aglamamaktan ne hale geldi...!!
eve nasıl gidicem nasıl sölüycem nasıl..??
-istersen bunu sölerken bende yanın da olurum elinden tutarım belki.. belki sana destek olurum ne dersin ??
-içimdeki acıyı anlayamazsın umut..
hep gazetelerde okurdum televizyonlarda duyardım üzülürdüm kim derdiki birgün bende onlar gibi kısacık bir hayat sürücem..
anla artık umut anla....
benim beynimde tümör var ölücem ben sana bu kötülügü yapamam
ne olur bunu benden isteme lütfen...
-Küçük kız aglama lütfen yüregimde büyük bir yara açtın benimki acıma duygusumu başka birşeymi bilmiyorum ama tüm benligimle seninle olmak istiyorum seni
son nefesinde bile bırakmıycam..
tut ellerimden..
-içten içe seviniyordum ama içimde sızlayan ve her dokundugunda kapanmayan sürekli kanayan bir yara vardı.. sürekli sen ölüceksin bunu ona yapma.... bunu ona yapma... ölüceksin diyordu. yiğip bitiriyordu adeta içimi...
umut bana söz veririmisin beni hiç unutmuyacagına..
aradan yıllar geçsede
söz veririmisin..??
belki yarına çıkamıycam biliyorsun
-Küçük kız, seni asla unutmuyacağım ama böyle söleme sakın hiç dönmüycek yada görüşmüycez gibi..
ben seni yarın yine burada bekleyeceğim
aynı saatte yanlız yüzünde hüzün yerine tebessüm olsun isterim..
anlıyorsun dimi Küçük kız?
-teşekkürler umut adın gibi umut saçtın ama belki gelemem dedim ya yarına çıkamayabilirm..
birden elini yüzüme kapadı.
SUS...NE OLUR...SUS........
böyle söyleme bak seni bekleyen bir erkek arkadaşın var
burada..
ya beklemezse beni biraz daha yıkılcaktım..
benim gitmem lazım... evdekiler merak etmiştir
-ben bıraksam kızmazsın dimi berrak??
-hayır... umut bırakabilirsin
umarım senin saf ve temiz yüregin gibi birini bulursun derken kapadı azımı
SUS... LÜTFEN... NE OLUR ..SUS
söleme böyle..
ama gerçekler bu degilmi umut..?
ben yarına çıkmayabilirm..
zaman benim alehime işliyor her saniye
belkide...
belkide ne??
aniden düşübilirim gözünün önünde kaldıramazsın bunu
yüregin incilir
istemem bunu ne olur bana bağlama yollarını
ne olur...
yavaş yavaş ilerliyorduk patikadan
küçük taşlara vuruyor ve niye...niye..
diye mırıldanıyorduk..
eve yalaşmıştık, istersen sen git umut ben bu acıylada başa çıkabilirm
herşey için saol sen olmasaydın bu acıyla nasıl
yaşardım bilmiyorum
beni bekleme sakın belki çıkamayabilirm yarına..
-anlamamıştım önce ne demk istedigini..
yarına çıkamayabilirim altında yatan anlamlı kelimeyi
giderken son kez baktı gözlerimin içine
seni öpebilirmiyim dedi..
-tabiki , tabiki öpebilirsin.
-ben ilk defa birini öpüyorum ve son defa bu sen ol istedim.
kızma olurmu...
masum bir buse kondurdu önce sonra hüzün çöktü yüzüne
ağlayarak gitti..
ilk defa olmuştu böle bana bir kıza ilk defa böle bir şey hissediyordum oysa
o masum buse’sini unutmadım hala sabah kadar hayalimi
süslüyordu yıldız gibi
parlayan o mühür gözleri
altın sarısı saçları ipek gibiydi sürekli aklımdaydı
Küçük kız..
ne oluyordu bana bilmiyordum..
sabah olmasını iple çekiyordum ilk defa
birine bu kadar ilk defa baglanmıştım kaybetmekten korkuyordum
acaba hissettigim
acıma duygusumuydu yoksa..
sabah olmuştu bekliyordum salacakta aynı yerde
o daracık bankta..
aradn 1 saat geçti yoktu..!
2,3,4, derken gelmedi aklıma birden giderken söledigi
son sözleri gelmişti...
belki...belki.. yarına çıkamayabilirim..
koşarak gittim evine
bir agıt vardı sokakta
kızım... yavrummm... benim gül kokulu yavrum.......
nerdesin.. ölmedin sen yavrum kalk..kalk. ayağa
kızım.... bir ağıt daha çınladı etrafta
arkadaşları toplanmış tabutunun başına sen ince bir fidandın hani hayat doluydun sen bu olamazsın şaka dimi yaptıkların
ölme ne olur ölme diye çınlıyordu
birden kulaklarım sağırlaştı
Allah’ım ne olur bu benim sevdiğim Küçük kız olmasın
ne olur...ne olur... anlayamadım anlayamadım ne sölemek istedigini
koşarak gittim sarıldım incecik narin bedenine
teni hala sıcacıktı ölüm onun güzelligini yitirmemişti
yüzünde bir tebessüm vardı..
kaldıramamıştı o narin ve incecik bedeni bu acıyı
ölümü haketmedim diye mektup bırakmış
bir tanesi umut’uma diye başlıyor biri de aileme
annesi oglum sen umutmusun diye ağlamaya başladı
yavrum sana bunu bırakmış
seni çok seviyormuş
her satırında bunu belirtmiş
son günüme umut saçan demiş
hala verdigim söz aklımda
seni unutmuycam berrak
seni asla unutmuycam
aradan yıllar geçti..
şuan ihtiyar biriyim
ama hala senin o güzel yüzün aklımda
birde masum busen...
Ben sözümü tuttum Küçük kız seni hiç unutmadım....