BİR NEFES

• 16 Ocak 2009 Cuma 13:06:57

Onur SANÇAK...VİZYON DERGİSİ

1-Bize biraz Kenan ALKAN’IN yaşam öyküsünden bahsederimsin?

Erzincancın Tercan İlçesinin Beş kaya nüfusuna kayıtlı olmakla birlikte 36 yıldır Anakaranın Mamak ilçesine bağlı Tepecik Mahallesinde yaşamdan payıma düşenleri biriktirmeye başladım.12 Eylül’ün yaşamımın temelinde önemli yer tuttuğunu söyleyebilirim. O resim hiç benliğimin gözlerinden silinmedi ve bugün ki beni, ben yapan insana dair, emeğe, onura ve alın terine dair düşüncelerimin olgunlaşmasında; sevginin ve ölümün yüzüyle yüzleşmemde ve Çocukların Kirpiklerine Kan Değil Kardan Adam Düşsünün Doğumunda 12 Eylül’ün ve o günkü insan yapısının önemi çok fazladır.

1986 Yılı yaşamımın önemli bir kırılma noktasıdır. O Kırılma Annemin Kurban Bayramının 2.günü Trafik kazasıyla Dünyasını değiştirmesiyle ortaya çıktı ve ben 19 yaşın da hayallerimi mahzene kilitleyerek evlendim. onları yıllarca içimde ki dişliler arasında öğüterek 30 yaşında tekrar o hayallerimin kapısını açtım ve sırasıyla hepsinin koşusunu yapmaya başladım.öncelikle liseyi ve hemen ardından ön lisansımı tamamladım.En önemlisi,maskesiz,riyakarsız ve pazarlıksız yaşamayı ve bakmayı öğrendim.

2-Şiirler Okunup Geçilir, Şairi Geleceğe Taşımaz Görüşü Var.Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Yaşam da öyle değil midir.Kimilerimiz yaşamla akarken,kimilerimiz yaşamda akar.Yunus EMRE,PİR SULTAN,KARACAOĞLAN,Nazım Hikmet RAN,Edip CANSEVER,Cemal SÜREYYA,İlhan BERK,Turgut UYAR,Ahmet ARİF gibi binlerce Yürek yaşamla aktılar ki bugün hala şiirleriyle,düşünceleriyle ve duruşlarıyla diriliğini ve canlılığını koruyor.Bu demek oluyor ki yalnız şiir yazmakla iz bırakamaz insan…bir duruşu,yaşama ve insana dair bir bakışı olmalı.Yazarken yaşamın gerçeğini yok saymamalı ve kıyısına dair şiirler yazmamalı.öyle şiirler yazarlarsa dediğiniz gibi okunup geçerler bulundukları zaman dilimi içinde.zamanın başka bir dilimine taşıyamazlar ne şiirlerini,ne de kendilerini.Ben de o değerli yüreklerin izinden yürümek çabası ve emeği içindeyim.Budaklarım var ve onları düzeltmenin savaşını veriyorum kendi içimde.Çünkü insanlar..her şeyin en güzelini hak ediyor.onlar için hiçbir şey yapamıyorsam somut olarak en azından onlara güzel düşünmeyi ve güzel bakmayı şiirlerimle bir nebze katkı katabilirsem belki bir yerlerde bir el,tetikten elini çeker.ve biliyorum ki popülist olmayan, insana ve yaşama dair yazılan şiirler mutlaka iz bırakacaktır yürüyemediğimiz yollarda.

3-keşkekleriniz ne kadar sıklıkta olur? Yaşam sofrasında kırıntılarım çok oldu zamanın da ama şimdi ki keşke kelimesi yok benlik sözlüğüm de.Yaşamın bana düşen anlarında yapabildiğimi yapmaya ve söyleyeceğimi söylemeye çalışıyorum.o an içinde yaşanması yada sözlenmesi gerekeni söyleyememişsem bir sonra ki ana taşımıyorum.Böyle olunca da o dile getirdiğin kelimeyi telaffuz etmek zorunda da kalmıyorum.

4-Nelerden Vazgeçemezsiniz? çok doğru ve güzel bir soru. Her insanın kesin çizgileri olmalı yaşamın içinde. benim de var tabiî ki,neler dersen öncelikle aile kavramı benim için çok önemlidir.insandan vazgeçemem,yaşamın anlamıdır insan(düşüncesiyle,duygularıyla,hayalleriyle,üretimiyle,alın teriyle,tüketimiyle,acıyı dile getirişi ve mutluluğu yaşayışıyla bir yaşamdır) İNSAN.

5-Neler sizi yazmaya iter? İnsana dair her şey yazmanın anahtarıdır benim için.ama en önemlisi Güzel bakan,Güzel Konuşan her yürek yazmamda önemli yer tutar.Bur da güzeli genel anlamda kullanıyorum…acıyı da ,hüznü de fakirliği de onurlu ve dik yaşayan ve ne olursa olsun kendinden vazgeçmemiş,ertelememiş ve bir insan olduğunun bilincinde yaşamı yaşamaya çalışan yürüklerdir benim şiirlerim anahtarı.

Yazılarınızda okuyucuya bazen olayları çözmeyip,şifreler ip uçları verdiğiniz oluyor mu?
Tabi ki oluyor.ben okuyucuya ilk kapıyı açıyorum ve sonrasını ona bırakıyorum.o istediği gibi benim sunduğum evde göreceğini görsün ve sonra isterse çıkış kapısını kendisi belirlesin.

Ben biraz da kitabınız ‘Kan Değil Kardan Adam Düşsünden bahsetmek istiyorum. Biraz kitabınızdan bahseder misiniz?

Öncelikle kitabın Başlığın da Kan değil,Kardan Adam Düşsün değil..Üzerinde bir çocuğun gözleri var onu imge olarak kullandım.yani Çocukların Gözlerin Kan Değil,Kardan Adam Düşsündür.Bu kitap 2006 yılında Ürün Yayınlarında çıktı.İstanbul Kitap evi,Dost kitap evi ve İmge kitap evinde okuyucularla buluştu.Kitabımda ki şiirlerim tamamı yaşamımdan bir karedir.Acıya,hüzne,aşka,ayrılığa,umuda dair hissettiklerimin iz düşümüdür.İstedim ki okuyucum bu şiirleri okuduğu zaman bir şeylerin farkına varsın ve insana dönsün.Yaşamın içinde her şey var.onların karşısında ne olursa olsun var olmaktan vazgeçmesin ve avucunda ki hayat çizgisinde her zaman olumlu bir düşünceyi taze tutsun.Tutsun ki olumsuzluklar kar tanesi gibi eriyip tohuma dursun ve umut daha güçlü olarak usunda meyvesini versin istedim.

Sizce bir yazar yıkıntılarını yazı yoluyla tamir edebilir mi?
Hayır kesinlikle edemez.ama diğer yaşamları yıkıntılardan koruyabilir. nasıl mı diyeceksin..kendi yıkıntılarıyla devamlı yüzleşerek ve nelerin o yıkıntıya sebep olduğunu saptayarak onları okuyucusuna aktararak yaşamın içinde yürünmesi gereken yolda yürürken daha dikkatli ve duyarlı olmalarını sağlayabilir.