Mesleğimi severek yapan 3 yıllık bir sınıf öğretmeniyim.Bir kasabada çalışıyorum.Öğrencilerim için güzel yüreği olduğunu telefondaki sesiyle hissettiren tanımadığım bir insandan yardım
istemiştim.Beni kırmadı ve iki hafta içinde okula bir koli geldi.her öğrencim için ayrı ayrı titizlikle paketlenmiş çeşit çeşit kırtasiye gereçleri vardı.Amacım aslında yardım olayı değil öğrencilerime paylaşmayı ve paylaştıkça çoğalmayı öğretmeye çalışıyorum.Öğrencilerim bana öğretmenim Mehmet amca bizimle bunları paylaştı 20 kişiyi kazandı,o çoğaldı,biz ona mektup yazmak istiyoruz dediler.Ben de dahil mektupları yazıp gönderdik. Okul müdürümüz de teşekkür belgesi gönderdi.Aradan bir ay geçti bir gün okula bir telefon geldi.Arayan tanımadığım bir bayandı.Uzun zamandır bana ulaşmaya çalışmışlar nihayet okulun telefonunu bulup aramışlar.Tanıştık.Telefonda bana söyladiklerinin bir kısmı şunlardı:Ben Mehmet beyin kızıyım mektuplarınızı aldık.Okuduk çok duygulandık defalarca okuyup ağladık.Çünkü sizin mektuplarınız babamın ölüm haberinden bir kaç saat sonra elimize ulaştı ve kendisi okuyamadan aramızdan ayrıldı.
Onlarla görüşüyorum birbirimizle paylaşmaya devam ediyoruz
Yaşadığım duyguları anlatmaya kelimeler yetmeyebilir.meslek hayatımda beni etkileyen bu anımı paylaşmak istedim..