İnsan düşündüğü kadar vardır.Sorguladığı kadar yaşar.Önemsiz,sadece kendisi için değerli şeyleri için harcadığı çaba onun kendi hiçliğinde dönüp dolaşmasından başka nedir ki.İnsan düşünmeli,sorgulamalı ve bazı şeylere bazı değerlere inanmalıdır.Ancak bu sayede kendisi için biçilmiş kalıbın bir varlığı olmuş olur.Kısacası ancak bu şekilde vağrolmuş olur.Peki bunlar yeterlimidir? Bütün herşeyi zihinde bitirmek.Bana kalırsa sadece bunu yapan kişi;sabah gazetesini alıp,öğlen güzel bir uyku çeken ve arasıra kendine dost saydığı çiçeklerini sulayan ve kendinden başka kimseye yararı olmayan birkimseden farkısız olmaz.Eğer bir birey gerçekten toplumda yer etmek,insanlara birşeyler katmak istiyorsa kendince vardığı bütün sonuçları,bütün doğruları diğer kişilerede aktarmalıdır.İşte o zaman topluma faydalı,varlığı kanıtlanmış gerçek bir insan profiline dönüşür.İnsanı insan yapan özellikleri bir bir kendinde oluşturur.Yani insan olmanın hakkını verir.Yani insan olmuş olur.Ve bu sayede düşünebilen canlılar grubuna girer.

Bugün olan biteni bugünde,dünü dünde ve yarını merak etmeden kaç insan yaşayabilir? Bu zaman kavramları kuşkusuz herkesi ilgilendirir.Peki dün ne oldu diye kaç insan soruyordur kendi kendine.Kaç insan bugün ne oluyor,yarın ne olacak diyordur?Kaç insan kafasındaki kalıpların dışında,sınırları zorlayıp olan biten herşeyin doğruluğunu ya da yanlışlığını sorguluyordur.Ne yazık ki birçok şeye birçok kişiden duyduğu uydurmaca düşüncelerle,beyninin 4 te 3 ünü dolduran insanlar geri kalan birçok şeyi kendisiyle uyuşmadığı için almıyor.Sadece doğmatik düşüncelerle yaşıyor.Olanı olduğu gibi kabul ediyor.Ve birçok insan ömrü boyunca kendisine birkere bile ben kimim sorusunu sormadan,bir hiçlikten geldiği Dünyadan yine bir hiç olarak ayrılıyor...

Yaşamak;Kalıpların dışında,ne herşeyi olduğu gibi almak nede herkesin kanun kabul ettiği şeylere inanmak.Yaşamak,sorgulamaktır.Yaşamak,faydalı olmaktır.Yaşamak,
kendini tanımaktır.Önce kendini,sonra çevreni,sonra ülkeni ve sonra Dünyayı tanımak.Her kalıbın her küt düşüncenin dışında,Yaşamak;Dünya’ya neden geldiğini anlamaya çalışmaktır.Bunların dışında kalanlar için ölüm bir yokoluş,diğerleri içinse sonsuz bir yürüyüştür ki bu yüzden Sokratesler,Platonlar,Aristotelesler hala aramızda.Hala onların düşünceleriyle beslenmekteyiz.Bu insanlar gerçek insan kalıplarının bir kopyası olmayı başarabilmişlerdir.Onlar bunu başarabilmişken,biz bu çağda bu imkanlarla hala neden içimizden bir Sokrates çıkaramıyoruz?Bana göre bu sorunun cevabı;Gerçekten doğru düşünmeyi beceremiyor olmamızdır.Sorgulama kabiliyetimizin sürekli en aza indirgenmeye çalışılmasıdır.Bugünkü toplumumuzda düşünen beyinler değil ezberleyen beyinler yaratılmasıdır...
İşte bu yüzden düşünmeli ve sorgulamalıyız.Önümüzde ki bütün engellere rağmen,yaşamın amacı denen şu rampayı atlayabilmek için...


TURHAN KOÇ