Kıvırcık

• 14 Ocak 2009 Çarşamba 10:53:20

KIVIRCIK

Bu gün “Kıvırcık yüzünden” annemle yine tartıştık . Kıvırcık bir köpek…Ben kıvırcığı çok seviyorum… O da beni çok seviyor …Ah ondan nasıl ayrılayım…
Kıvırcık halamın köpeği.Kediden az büyüktü.Tüyleri pamuk gibi beyazdı.Koyun gibi de uysaldı.Halam onun adını “Kıvırcık “koydu.Onu çocuğu gibi seviyordu.Halamın hiç çocuğu olmamıştı.
Annem ve babam bir yere gezmeye gideceklerinde beni hep halama bırakırlardı. Benim geldiğim gün “ Kıvırcık” için bayram olurdu.Kıvırcığı çok özlediğimde de ısrarlarıma dayanamayıp annem –babam beni halama getirirlerdi.Kıvırcık bana çok alışıktı. Birkaç gün beni görmese arıyordu. Beni görünce kuyruğunu sallayarak özlediğini anlatırdı.
Halam kıvırcığı bir bebekken almıştı .Birlikte büyümüştük.Birlikte çok oynamıştık .Onu çok seviyorum .O da beni çok seviyor .Salıncakta sallanırken bile onu kucağımdan bırakmıyorum.Kucağımdan hiç düşmez ki…
Geçen gün kıvırcığı gezmeye götürdüm gezmek bütün köpeklerin çok sevdiği bir şey.Gittiğimiz alış- veriş merkezinde büyük- küçük herkes onu sevmişti…Pek mutlu oldu o gün.Halam onu iyi terbiye etmişti.Temiz bir köpekti Kıvırcık.Sağlıklıydı.Halam onun aşılarını hep yaptırıyordu.Kıvırcık bana hep acıma duygusu veriyordu.Halam “Kıvırcığı” bir arkadaşından aldığını “Kıvırcığın” annesinin doğumda öldüğünü anlatmıştı.O bir yetimdi…
Kıvırcık çocukları çok severdi. Çocukları bana benzettiği de olurdu.Halam onun çocukları çok sevmesini “bana benzetmesi “olarak yorumlardı.Kıvırcık hem cinslerini hiç sevmezdi.Hatta korkardı.Halam onun bu korkusunu hep şu olaya bağlardı.Kıvırcığı küçükken bir büyük köpek nerdeyse boğuyormuş halam kurtarmış.Kıvırcık o gün bu gündür hemcinslerine hep soğuktu. Akıllı köpektir şu “Kıvırcık”.
Bir gün halama dedim ki:
-Ah Kıvırcık yavrulasa
-Ya annesi gibi ölürse…
Halam da ben de “Kıvırcığın” ölmesine dayanamazdık. Eniştem gündüzleri evde bulunmazdı.O bir memurdu… Halam gün boyu kıvırcıkla kalıyordu ,yapayalnız kalmak kolay mı .Benim için de bir ihtiyaçtı “Kıvırcık” …Halam benim sorularımdan usanıyordu. Ben de kıvırcıkla vakit geçiriyordum.Ben televizyon seyretmeyi pek sevmem…
Bir gün “Kıvırcığa akşam yemeği yediriyordum. Kapıda büyük bir köpek belirdi. Nasıl kaçtı “Kıvırcık” eve görülmeliydi.Korktuğunda kimseye güvenmezdi.
Annem ısrar etti de etti:
-Kıvırcığı köpek bakım evine vermeliyim
-Hayır olmaz anne
-Derslerine engel oluyor
-O halamın hatırası
-Ben senin okumanı istiyorum.
Halamı elim bir trafik kazasında kaybedince .”Kıvırcığı “ben almıştım. Annem kıvırcığı almamı hiç istememişti. ”Derslerine engel olur”…
Annem haksız da değildi.Kıvırcık beni pek sevdiği için eve geldiğimde bir an yanımdan ayrılmıyordu.Hep oyun , hep oyun istiyordu. Evimizin balkonunda köpek kulübesi bile yapmıştım ona ama kulübeye kapatınca küsüp ağlıyordu…İnsan kadar içli ağlıyordu.Ben hiç bu kadar içli köpek görmedim.O bir köpekten çok da koyuna benziyordu.Huyu da benziyordu koyuna.Onu ağzı kapalıyken görseniz kuzu sanarsınız…
”Kıvırcıkla “ benden başka da ilgilenen olmuyordu evde .Neden mi çünkü bir aksilik yaşamıştık bu son günler.Babamı işten atmışlardı ...Yeni eve taşınmıştık… İstanbul’un kenar semtlerinden birine… Annemin ve babamın psikolojileri son derece olumsuzdu hep.
Bu yeni mahallemiz sevimsizdi Yeni mahallemizde herkes annemi kınamıştı köpek beslediği için…“Kıvırcığın “ köpek bakım evine konulmasına sebep olacaktı onların bu tutumu
Annem son sözünü söylemişti:
-Yarın köpek evine vereceğim onu.
-Yok yok
-Ya ne yapayım oğlum
-Bir arkadaşıma vermeye çalışacağım onu…
Hiçbir arkadaşımın annesi istemezdi ki …“Kıvırcığı” hiç bilinmedik bir sokağa götürüp terk etmeliydim başka seçeneğim yok…O büyük köpeklerin içinde nasıl yapacaktır
Ah “Kıvırcık”…Halamın hatırası…Yetim “ Kıvırcık”…Ah…
Yarın ondan ayrılacaktım.Yarın 19 mayıstı, onu kalabalığın içine götürüp terk edebilirdim .en doğrusu bu…Bu son gecemizdi.O köpek evine verilmemeliydi. Ah sokaklar … Belki bir gün bir sokakta onunla karşılaşırım. Ah onu biri alıp evine götürse…
Sabahtan onu kucağıma alacaktım.Kıvırcık gezmeye gidiyoruz sanacaktı. Kıvırcık gezmeye bayılır …Gezmeye götürür gibi güle oynaya gitmeliyiz.Kalabalığın içine tam dalınca kucağımdan attığım gibi kaçmalıyım ondan…
Ah bu çok kötü olacak…Onu unutamayacağım.Ne yapıyor şimdi “Kıvırcık” …hep onu düşünecektim.Az mı onu yedirmiş-içirmiştim. Onunla az mı oynamıştım. O halamdan bana kalan tek şeydi…
Aldırma anne sen bu mahallelinin sözlerine .Onlar benim “Kıvırcığı neden sevdiğimi bilmiyorlar…diyecektim.Ben sınıfta hiç kalmadım ki …diyecektim .Söz diyecektim: uykusuz kalıp derslerime çalışacağım…Teneffüslerde çalışacağım… Yolda gidip-gelirken çalışacağım…yine geçeceğim sınıfımı …”Kıvırcık kalsın anne”… Ah anne…
Yarın anneme daha çok yalvarmaya da hazırdım . Ayaklarına kapanıp yalvaracaktım…”Kıvırcıktan” ayrılmamalıydım…

HAMDİ ORUÇ