küçük bir kız yaşarda uzaklarda çok uzaklarda.herşeyden herkesten habersiz sürdürürdü yaşamını.küçük bir dünya kurmuştu kendine sadece kendinin olduğu hayatında yalanın iftiranın acının kötülüğün ve en önemlisi sevginin olmadığı bir dünya.korkuyordu çünkü sevmekten acı çekmekten terkedilmekten.yalnızdı ama mutluydu.taki
yolda tesadüfen rastladığı yabancıyı görene kadar..merak etmişti kimdi bu yabancı neden gelmişti kendisinin yaşadığı yere.bir yandan bunları kendine sorarken bir yandan da o güne dek hissetmediği şeyleri hissediyrdu sanki kalbi hızlı atmaya başlamıştı kendisi bile anlayamamıştı bunun ne olduğunu..gidip konuşmak istiyrdu ama korkuyrdu.halbuki hiç bişeyden korkmazdı peki şimdi neden korkuyrdu?dalmıştı uzaklara çok uzaklara öyle kendinden geçmiştiki yanında birinin kendisiyle konuşmaya çalıştıgını bile farketmemişti birden irkildi ve kekelemeye başladı.şaşırmıştı daha da heyecenlanmıştı.evet bu oydu.masmavi gözlerinde mutlulk vardı gözlerinin içi gülüyordu sanki.çünkü yıllar önce çok sevdiği aşık olduğu insandı bu.onu terk edip gitmişti peki ama şimdi neden gelmişti geri..tekrar ona dönmek için mi? sizce neden olabilir? yorumlarınızı bekliyorum