Dün gece yazdığım aşkla ilgili şiirimin hemen ertesi gün yani bugün, ben artık ben değilim..
Bugün dünyanın gördüğü ve görebileceği en güzel kadınla karşılaştım.
Onunla konuştum ve doya doya ona bakabildim. Benim için onsuz, onu görmeden geçen her zaman boşlukta kalmak gibi geliyor. Sanki benden bir parça, kalbimin sürpriz hırsızı..
Kelimeler yetmiyor, kifayetsiz kalıyor öyle bir güzelliği anlatabilmek için. Güzellikten çok farklı bir varlık. Sadece duruşu bakışı değil, ses tonu, samimiyeti..Herşeyi beni çaresiz bıraktı, sadece baktım..baktım.. Onu anlatmak için sarfettiğim hiçbir cümlenin onun güzelliğini betimlemeye yeterli olabileceğini sanmıyorum.O içimde bir sır, artık o benden bir parça..Ben oyum ve o da ben..
Artık herşey boş ve bir hiç..Onsuz herşey yanlış ve eksik.. Kalbimin sürpriz hırsızı lütfen bir kere daha karşıma çık. Lütfen, lütfen, lütfen...