Sevmeye çalıştım…

Hep imkansızın peşinde mi koşar bu kalpler.Hep zor olanı mı ister.Neden, bizi sevenin suçu ne.

Biliyorum ben senden gitsemde sen bir ömür boyu bekleyecek kadar sevdin beni.
Tüm yaşantın bana odaklı.Benimle beraber geçirdiğin anlar da çocuklar gibisin.Konudan konuya atlıyor , heyecan yapıyorsun , en küçük ayrıntıyı atlamadan sindirerek anlatıyorsun o anı benimde yaşamam için.Mutluluguna , duydugun heyecana ortak olmamı istıyorsun.
Üzüldüğün olayları anlatırken üstü kapalı anlatıp geçiştiriyorsun etkilenmemem için.Yada hiç anlatmayıp hüzünleri kendine saklıyorsun


Sende ki o büyük sevginin karşılığı bende olmasa da benden vazgeçmiyorsun.
Hergün ya giderse diyerek uyanıyorsun, ya kaybedersem onu.Bu korkulara rağmen yaşatıyorsun sevgini .Seviyor , dua lar edıyorsun.Hastalandığımda ömrümden senin ömrüne eklensin dediğin günlerde ki gibi.

Biliyorum bu sevgi çok büyük ama…

Kanayan yanlarım var hala , durmak bilmeyen, sürekli acıyan.
Bırak ben sarayım diyorsun , ortak edemiyorum seni yaralarıma, ya daha fazla kanatırsan diye
Dayanamıyorsun sözlerime , incitmekten korkuyorsun .Bu yüzden uzak durmayı göze alıyorsun.


Dünyanın benim etrafımda döndüğünü düşünüyorsun, oysa dünya benim etrafımda dönmüyor.Herşey ben demek değil anlasan ya.Yücelttiğin ben , senin gibiyim etten ve kemikten .
Nefes alıyorum , ağlıyorum gülüyorum ,üzülüyorum mutlu oluyorum.
Mutlu ol istiyorum.

Bekleme beni , daha fazla yıpratma kendini.Neden mi yazıyorum şimdi bunu, biliyorum beklemenin zorluğunu, beklenen gelmiyorsa , bir haber alamıyorsan ölüm gibi gelir o anlar insana. .Bir türlü geçmek bilmez zaman.


Şaşırdın değil mi.saatin balyozlaşan tik taklarında ölüm beni de ziyarete geldi çok defa.

Şaşırma bu kadar, duygusuz değilim .
Tüm suçları üstleniyorum, senden önce yaşadığım sevgilerin hepsinin suçlarını kabulleniyorum. Hatta yaşayamadıklarımın da.Tüm sevgi suçları benim.Cehennemin dibine yolluyorum kendimi .Oraya kadar yolum var.

Sen sakın üzülme .