O kadar çok sıkıntı çektim ki. O kadar yıprandım ki şu hayatta. Durup düşündüm acaba olanlar bana mı çok geliyor, yoksa bunlar gayet normal şeyler mi diye. Ama değil. Çevreme bakıyorum da, aslında haddinden fazla şey yaşamışım.
Yıkılmak üzereydim. Yıkılacaktım da zaten dostların desteği olmasa. Bana akıl verenler olmasa belki ben de olamayacaktım geleceğin merdivenleri çıkanlar arasında. Akıllıyım ben aslında. Ama yaşadıklarım zordu. Akıl mı kaldı sanki?
Ama sonralarda farkına vardım ki, biraz da polyannacılık oynamak gerekiyormuş. Hep hayranlıkla izlemiştim ben de bu oyunu oynamayı becerenleri. Zor sanardım oynamayı, ama değilmiş.
Dertlerden iyi sonuçlar çıkarmak gerekiyormuş. Olanlara kötü yönden bakmak, hep kötü düşünmek daha kötü sonuçlara gebe kalıyormuş meğer. Biraz da yaşanılanlara iyi yönden bakmak gerekiyormuş. Baktım da.
Dertleri görüp de üstesinden gelebildikten sonra ayakta durmayı öğreniyormuş insan. Ayakta durmayı öğrendim ben.
Daha çok şey göreceksin diyor dostlarım. Evet haklılar daha çok şey göreceğim. Ama şöyle bir durum var.

Artık görsem de yıkılmam...

- Doğukan İÇİL -
9 Ocak 2009
00:53 / Balıkesir, Savaştepe